Lubię ludzi i lubię im pomagać. Robię to już dziewiątą kadencję

- Od ilu lat jest pani sołtysem?

- To już dziewiąta kadencja. Czyli jakieś trzydzieści sześć lat.

- Gratuluję. To naprawdę niezły wynik.

- Tak, to prawda. Ludzie wciąż mi ufają. Wcześniej często odwiedzali mnie, teraz jeszcze częściej, bo zbieram opłaty za odbiór śmieci.

- Tyle lat, tyle kadencji różnych wójtów. Przez ten czas wiele we wsi się pewno działo?

- Aż trudno to wszystko wymienić. Moje sołectwo jest największe w powiecie lęborskim. Liczy tysiąc pięciuset mieszkańców i skupia cztery wsie. Na dwudziestopięciolecie mojego sołtysowania gmina zafundowała mi motorower. To bardzo ułatwia mi pracę, zawsze coś jest do roboty: to trzeba ogłoszenia wywiesić, to coś przekazać. Wtedy siadam na simsona i jadę. Nie mam prawa jazdy, ale wcześniej byłam listonoszem, więc potrafiłam jeździć, musiałam tylko kartę zrobić. Sporo udało się tutaj zrobić. Mamy przepiękne place zabaw, ścieżki edukacyjne, naprzeciwko mojego domu jest orlik. U nas dużo się dzieje, wsie pięknieją, rozwijają się

- Czy mieszkańcy angażują się w życie sołectwa?

- Tak. W zasadzie nikt mi nie odmawia. Jak trzeba posprzątać, to idą wszyscy, ludzie są bardzo zaangażowani. Robimy wspólną Wigilię, spotykamy się.

- Lubi pani być sołtysem?

- Lubię pomagać. Mam ogromną satysfakcję, jeśli uda mi się pomóc, przyczynić do rozwiązania jakiegoś problemu. To praca społeczna. Trzeba mieć do tego cierpliwość i lubić to, co się robi. A u nas sołtysem nie jest trudno być. Mamy wspaniałego wójta, który rozumie potrzeby ludzi, jest młody, prężny, ma mnóstwo pomysłów. Za jego rządów w gminie wiele się zmieniło. To widzą mieszkańcy i turyści.