Spis treści
Świadczenie „Za życiem”. Komu przysługuje?
Oferowane od 1 stycznia 2017 roku świadczenie „Za życiem” to jeden z elementów programu znanego pod tą samą nazwą. Jego głównym celem jest pomoc kobietom w ciąży powikłanej, a także rodzinom opiekującym się noworodkami z niepełnosprawnością lub ciężkimi, nieuleczalnymi chorobami.
W ramach programu matkom, rodzinom lub opiekunom prawnym przysługują m.in. świadczenia finansowe, opieka wytchnieniowa czy pomoc asystenta rodziny. Na specjalne wsparcie mogą też liczyć matki, których dzieci mogą stracić życie lub je straciły w wyniku zaistnienia wad wrodzonych. Jak skorzystać z pomocy?
Świadczenie „Za życiem” to jednorazowe wsparcie finansowe wypłacane z tytułu urodzenia dziecka z ciężkim, nieodwracalnym upośledzeniem albo nieuleczalną chorobą, zagrażającą życiu. Wnioski o przyznanie pieniędzy mogą składać rodzice, opiekunowie faktyczni lub opiekunowie prawni dziecka.
Warunkiem niezbędnym do odebrania środków jest dostarczenie zaświadczenia lekarskiego, które potwierdza ciężkie i nieodwracalne upośledzenie dziecka albo jego nieuleczalną chorobą powstałą w okresie prenatalnym lub czasie porodu. Co istotne, aby pieniądze otrzymali biologiczni rodzice, matka dziecka powinna korzystać z opieki medycznej od co najmniej 10 tygodnia ciąży aż do momentu porodu.
– Zaświadczenie takie może być wystawione wyłącznie przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w rozumieniu ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, posiadającego specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii, neonatologii, neurologii dziecięcej, kardiologii dziecięcej lub chirurgii dziecięcej – wyjaśnia Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej.
Wniosek należy złożyć w terminie do 12 miesięcy od narodzin dziecka lub przejęcia nad nim opieki.
Świadczenie „Za życiem”. Ile wynosi?
Obecnie świadczenie jednorazowe „Za życiem” przyznawane jest w wysokości 4000 zł, bez względu na dochody w gospodarstwie domowym. Środki te nie podlegają egzekucji czy opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a także nie wliczają się do dochodu przy ustalaniu prawa do innych form wsparcia.
Warto podkreślić, że świadczenie „Za życiem” nie przysługuje w przypadku, gdy dziecko trafiło do instytucji zapewniającej utrzymanie całodobowe (np. domu pomocy społecznej, schroniska dla nieletnich, zakładu poprawczego czy szkoły wojskowej). Pieniądze nie są także przyznawane, jeśli dziecko urodzi się martwe.
Program „Za życiem”. Pozostałe formy pomocy
W ramach programu „Za życiem” można także skorzystać z pomocy asystenta rodziny. Osoba ta zajmuje się między innymi:
- udzielaniem informacji dotyczących programów wsparcia,
- udzielaniem wsparcia psychologicznego,
- reprezentowaniem przed urzędami i instytucjami,
- udzielaniem pomocy w problemach wychowawczych,
- wspieraniem w realizacji obowiązków codziennych.
– Obowiązek wspierania rodziny przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych spoczywa na jednostkach samorządu terytorialnego. Pracę z rodziną organizuje gmina lub podmiot, któremu gmina zleciła realizację tego zadania. Asystent rodziny jest zatrudniony w jednostkach organizacyjnych systemu wspierania rodziny lub w instytucjach pozarządowych działających na zlecenie samorządu gminy – czytamy na portalu zazyciem.gov.pl.
Rodzicom lub opiekunom dzieci niepełnosprawnych albo nieuleczalnie chorych przysługuje również do 120 godzin opieki wytchnieniowej. Jej celem jest odciążenie rodziny i zapewnienie czasu na realizację obowiązków lub odpoczynek.
Opieka wytchnieniowa może być zapewniona m.in. w dziennych ośrodkach wsparcia lub placówkach systemu oświaty. Osoby zainteresowane skorzystaniem z tego rozwiązania powinny kontaktować się bezpośrednio z samorządami.
W ramach programu przysługują także kompleksowe usługi opiekuńcze, pierwszeństwo w zakupie leków czy pomoc psychologiczna. Szczegółowe informacje dotyczące udzielanego wsparcia można znaleźć na platformie internetowej „Za życiem”.