76. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego była inna niż zwykle

W dobie pandemii huczne obchody rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego były niemożliwe. Samorząd Słupska zdecydował się, że w tym roku ten ważny dzień upamiętniony zostanie bez tłumów, z zachowaniem wszystkich zasad bezpieczeństwa. Nie odbyła się zatem wspaniała inscenizacja powstania, która już od kilku lat przyciągała tłumy słupszczan i która z roku na rok rozrastała się o nowe, imponujące elementy – w zeszłym roku mogliśmy w akcji oglądać czołg, który strzelał do powstańców-aktorów na ulicy Szarych Szeregów.

Przygotowanie takiej imprezy to duże wyzwanie logistyczne, w wydarzeniu bierze udział wielu aktorów, statystów, a widowisko ogląda tłum ludzi – w czasie epidemii koronawirusa coś takiego było niemożliwe. Ze względów bezpieczeństwa nie odbyła się również msza polowa przy pomniku. Jak zatem wyglądały tegoroczne obchody rocznicy Powstania Warszawskiego?

O godz. 12 rondo u zbiegu ulic Szafranka, Łady-Cybulskiego i Aluchny-Emelianow otrzymało imię Haliny Jastrzębskiej, uczestniczki powstania, sanitariuszki, a po wojnie lekarki i ordynatorki oddziału dziecięcego zakaźnego w słupskim szpitalu.

W uroczystościach wzięli udział między innymi przedstawiciele władz miasta Słupska, organizacji kombatanckich i rodzina patronki ronda. Podczas nadawania imienia swój głos zabrała córka Haliny Jastrzębskiej – Maria Zgórska.

- Chcę podziękować bardzo pani prezydent Krystynie Danileckiej-Wojewódzkiej, Radzie Miejskiej i wszystkim organizatorom tej uroczystości za ten dowód uznania dla naszej mamy, babci i prababci - Haliny Jastrzębskiej. Tu w Słupsku znana była przez 40 lat pracy zawodowej jako doskonała lekarka, ordynator oddziału zakaźnego dziecięcego, ceniona przez koleżanki i kolegów lekarzy, współpracowników i personel oddziału, darzona zaufaniem i ceniona przez pacjentów – mówiła Maria Zgórska.

- Nam mama o swoim udziale w powstaniu nie mówiła wiele, koncentrowała się na codziennej pracy, na podnoszeniu kwalifikacji, na życiu rodzinnym. Ale wiem, że przeżycia powstańcze były ważnym rozdziałem w jej życiu. Zbierała literaturę na ten temat, pozostawała w ścisłym kontakcie ze swoimi koleżankami, sanitariuszkami ze szpitala polowego Złota 58, z zasadzie do końca życia prowadziła z nimi korespondencję. W moich wspomnieniach pozostanie na zawsze wielką przyjaciółką ludzi, zwierząt i książek.

Życzliwa, współczująca, potrafiła wczuć się przeżycia innych i służyła im chętnie radą i pomocą. Jednocześnie była wymagająca – przejmowała odpowiedzialność i oczekiwała tego od innych. Cechowało ją też specyficzne poczucie humoru i ironiczny dystans do samej siebie. Kiedy prosiłam ją o radę zawsze uważnie słuchała, wyrażała swoje zdanie a na moje pytanie "No to co mi właściwie radzisz?" słyszałam standardową odpowiedź: „dobrze ci radzę, rób jak chcesz” – z uśmiechem wspomina córka Haliny Jastrzębskiej i dodaje, że jest pewna, że nie ona jedna słyszała podobne rady padające z ust lekarki.

Sanitariuszka z taką samą uwagą jak ludzi, traktowała zwierzęta.

- W naszym domu zawsze kurowały się jakieś poturbowane przez los jeże, zające czy ptaki, które po dojściu do sił były wypuszczane na wolność.

Maria Zagórska opowiadała też o miłości jej matki do książek, o tym jak od najmłodszych lat czytała swoim dzieciom, a później podsuwała im interesujące lektury.

- Myślę, że wierzyła, że dobra literatura przyczynia się do poprawy świata. Pamiętam taką rozmowę z mamą, kiedy jeszcze jako bardzo młoda osoba zapytałam, jaką cechę charakteru uważa za najważniejszą. Odpowiedziała: „Tolerancja.” Tolerancja oznaczała dla niej zrozumienie, empatię a także cierpliwość i wyrozumiałość oraz poszanowanie prawa każdego człowieka do bycia innym, bycia sobą.

Po oficjalnym nadaniu imienia uczestnicy uroczystości wrócili do centrum miasta, aby złożyć kwiaty i znicze pod Pomnikiem Powstańców Warszawskich oraz oddać hołd bohaterom tamtych dni.