Babcia, niania lub żłobek

Sytuacja na rynku pracy jest trudna, co wpływa m.in. na finanse rodzinne. - Dlatego nie można sobie pozwolić na długie siedzenie w domu - argumentują młode mamy. Znajdują opiekunkę i wracają do pracy.

Ustalają nowy podział obowiązków domowych i próbują uporać się ze swoim poczuciem winy wobec pozostawionego dziecka. Teoretycznie matka powinna opiekować się maluchem do 3. roku życia. Życie pokazuje jednak, że mamę często zastępuje babcia, niania lub żłobek.
Taka sytuacja może być nawet pożyteczna. Dziecko łatwiej nawiązuje kontakty, staje się bardziej otwarte i ciekawe świata. Kobieta zaś czuje się pewna siebie. Wie, że jest nie tylko dobrą żoną i matką, ale i wartościowym pracownikiem. Nie nękają jej frustracje związane z ciągłym przebywaniem w domu.

Najtrudniej jest wrócić do pracy mamom, które po urlopie macierzyńskim spędziły jeszcze kilka lat na urlopie wychowawczym. Im dłużej były w domu, tym mniej wierzą w to, czy podołają obowiązkom zawodowym i pogodzą je z prowadzeniem domu.
Bywa i tak, że zakład pracy, w którym kobieta pracowała przed porodem, już nie istnieje, albo jej stanowisko zostało zlikwidowane. Trzeba więc zająć się czymś innym. Warto pomyśleć o tym wcześniej, a nie kilka dni przed końcem urlopu.
Kobieta, która pracuje, nie może obwiniać się, że pozbawia dziecka matczynej opieki. Liczy się przecież jakość, a nie ilość czasu spędzanego z pociechą. Po powrocie do domu powinna okazywać maluchowi jak najwięcej czułości i zainteresowania. Musi też koniecznie oddzielić sprawy rodzinne od zawodowych. Lepiej, gdy w pracy skupi się wyłącznie na swoich obowiązkach służbowych. Nie myśli cały czas o dziecku i nie wydzwania do niani. Do domu zaś nie przynosi problemów z pracy.