W czwartek FPP przeniósł się do niedawno otwartego po renowacji Białego Spichlerza. Na jego piętrach można zwiedzać wystawy (powojenny Słupsk, malarstwo Witkacego i innych w różny sposób związanych z nim twórców - gorąco polecam), a na parterze jest sala koncertowa na około 100 miejsc z gabinetowym fortepianem ufundowanym przez Mariana Zielińskiego i fundację jego nieżyjącej żony Barbary, pianistkę, wieloletnią pedagog w słupskiej szkole muzycznej, która wykształciła całe pokolenia świetnych artystów i nauczycieli instrumentu. Co ważne, akustyka tego miejsca jest naprawdę wspaniała. Nie jestem fachowcem, nie potrafię określić, na czym to polega, ale uczepiła się mnie myśl, że duże znaczenie ma stare drewno pozostawione w nowoczesnej aranżacji wnętrza. Przyjaźnie ocieplające barwę dźwięków, zwłaszcza smyczków, czyli instrumentów drewnianych. Chociaż i fortepian i ludzkie głosy też brzmiały w niej szczególnie mile dla ucha.
Na początek zabrzmiał Szymanowski - wielki przyjaciel Witkacego. Malarz malował jego portrety, kompozytor dedykował mu swoje utwory. Mieliśmy okazję posłuchać zjawiskowego, opanowanego wodnym żywiołem "Źródła Aretuzy" i bardzo romantycznej, pełnej pięknych melodii Sonaty d-moll na skrzypce i fortepian. Wykonali je Kornelia Figielska na skrzypcach i Łukasz Chrzęszczyk na fortepianie.
A potem był gwóźdź programu. Mający 10 części utwór "Witkacy - autoportret" na sopran, alt i kwintet fortepianowy. Za fortepianem zasiadł kompozytor - Mikołaj Hertel. Solistkami były Ewelina Siedlecka-Kosińska (sopran) i Elwira Janasik (alt). Towarzyszył im Monet String Quartet w składzie: Kornela Figielska, Karolina Gutowska (skrzypce), Agnieszka Podłucka (altówka) i Agata Bąk (wiolonczela).
Było energetycznie, zwięźle i na temat. Nastroje zmieniały się jak w kalejdoskopie, w zależności od obrazu, który był tematem danej części. Dzieła Witkacego pojawiały się kolejno jako projekcje na ekranie nad sceną. Solistki śpiewały z wielkim aktorskim talentem, więc było to nie tylko "słuchowisko", ale i widowisko. Czasem wiało grozą i kryminałem (np. w pierwszym "Portrecie podwójnym z autoportretem" czy w części "Doktor Jekyll and Mr Hyde"), gdzieś pobrzmiewało tango (w "Kompozycji z tancerką"), dramatyczna i bardzo smutna (podkreślały to długie, spokojne frazy smyczków) była przedostatnia część "Ostatni papieros skazańca" - do autoportretu Witkacego. Po czym nadszedł świt, a z nim pojawiła się nowa nadzieja i nowy początek, skomponowany w najlepszym musicalowym stylu. Ten radosny happy end nosi nazwę "Stworzenie świata", a malarską inspiracją do niego był obraz "Pejzaż znad Atlantyku".
Oklaski były gorące i długie. Prowadzący wieczór Jan Popis dziękował kompozytorowi i wykonawcom, Mikołaj Hertel dziękował organizatorom i podarował partyturę swego dzieła Marzennie Mazur, dyrektor Muzeum Pomorza Środkowego. Z nadzieją, że jeszcze nie raz zabrzmi w Białym Spichlerzu. Dodam, że to życzenie wyrażali także liczni słuchacze czwartkowego koncertu.
Przeczytaj:
Blog FPP. Wieczór pierwszy: Muzyczny diabeł ten Bies
Blog FPP. Wieczór drugi: Niewinni czarodzieje [zdjęcia]
Blog FPP. Wieczór trzeci - Młodość rządzi, to był koncert jak marzenie
Blog FPP. Wieczór czwarty - Współczesna muzyka nie boli [zdjęcia]
Blog FPP. Wieczór piąty - Radosław Sobczak, urodzony pianista
Zobacz także:Drugi dzień Festiwalu Pianistyki Polskiej
echodnia Drugi dzień na planie Ojca Mateusza
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
