Potwierdzamy (i zaznaczaliśmy to za każdym razem): osobie dorosłej można przyznać prawo do zasiłku pielęgnacyjnego tylko wtedy, gdy osoba ta ma aktualne orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym z wyraźnym zapisem, iż ta niepełnosprawność powstała w dzieciństwie lub w wieku do 20 lat (czyli do czasu, kiedy kształcące się dziecko ma prawo do zasiłku rodzinnego).
Pisze pan, że od dzieciństwa syn jest inwalidą trzeciej grupy. I w tym właśnie jest problem Od 1997 roku odpowiednikiem trzeciej grupy inwalidztwa w orzecznictwie - jak pan to nazywa - "pozarentowym" jest niepełnosprawność w stopniu lekkim (ZUS zamiast trzecią grupą inwalidztwa operuje określeniem "częściowa niezdolność do pracy"). Odpowiednikiem niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym (czyli dawnej drugiej grupy inwalidztwa) - zgodnie z artykułem 19 ustawy z 1 grudnia 1994 roku o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych - jest całkowita niezdolność do pracy.
W myśl obecnie obowiązujących przepisów pana syn od urodzenia do marca 2000 roku był zatem osobą częściowo niezdolną do pracy (niepełnosprawnym w stopniu lekkim). Za całkowicie niezdolnego do pracy (a więc za niepełnosprawnego w stopniu umiarkowanym) powiatowy zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności uznał pana syna dopiero od marca 2000 roku. Ani pracodawca, ani ZUS nie mógłby synowi pana odmówić prawa do zasiłku pielęgnacyjnego, gdyby w uzyskanym przez syna orzeczeniu był zapis, że niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym powstała w dzieciństwie, a nie - w marcu 2000 roku.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
