Iwanow: - Atutem Polsatu będą eksperci

- Jest niedziela, 29 czerwca, na wiedeńskim Praterze rozgrzewają się reprezentacje Polski i Francji. Przed transmisją takiego finału czułby pan tremę?
- Tremy nie. Raczej podniecenie z faktu, że wydarzyło się coś wyjątkowego i szczególnego, bo trudno dziś marzyć, by taki finał mógł mieć miejsce. I nie chodzi o to, że Francuzi nie mają szans w nim wystąpić. Sugestia, że Polacy zagrają o złoto, jest raczej wiarą w cud niż w realne możliwości naszego zespołu. Oczywiście fajnie by było, gdyby ten scenariusz się sprawdził, bo uczestnictwo w takim święcie to również spełnienie dla dziennikarza sportowego. Ale jestem realistą. Niektórzy nawet mi zarzucają sceptycyzm w ocenie możliwości reprezentacji Polski. Jednak zawsze staram się odkładać emocje, uczucia i patriotyzm od logicznej oceny szans naszej drużyny.

- Przed wejściem na wizję obowiązują jakieś przesądy?
- Piłkarze wierzą w zabobony. Niektórzy zawsze najpierw zakładają prawego buta, są bramkarze, których rytuał polega na założeniu najpierw lewej rękawicy albo na wejściu do bramki i okopaniu słupków. Ja nie wierzę w przesądy. No, może w jeden: przed transmisją muszę się dobrze prowadzić.

- Dobrze, czyli jak?
- W przeddzień transmisji nie chodzę po klubach i dyskotekach, bo w pracy chcę mieć jasność umysłu. Chcę, by myśli szybko wbiegały do mózgu i płynnie przechodziły na język. Dlatego staram się w miarę wcześnie położyć spać. Akurat w czasie mistrzostw takich możliwości nie ma. Na przykład podczas meczu Polaków z Austrią do pierwszej w nocy poprowadzę studio. W hotelu będę około drugiej, a o szóstej mam samolot do Berna, gdzie wieczorem komentuję mecz Holandia - Francja. Specjalnie wypoczęty nie będę. Jednak sam fakt bycia na mistrzostwach Europy, adrenalina z tym związana oraz emocje, które będą towarzyszyły komentowaniu meczu Holandia - Francja, sprawią, że zapomnę o zmęczeniu.

- Logistycznie długo się przygotowywaliście do mistrzostw Europy?
- W pewnym sensie ciągle się przygotowujemy. Pozapinanie wszystkiego na ostatni guzik jest szalenie trudnym zadaniem, biorąc pod uwagę dużą grupę ekspertów, komentatorów, reporterów. W stu procentach mamy zorganizowany plan do fazy ćwierćfinałowej. Dalsze ruchy będą uzależnione od gry Polaków. Jeżeli awansują do 1/4 finału, to cała nasza produkcja będzie związana z reprezentacją Polski. Wtedy może zacząć się kłopot. Od początku turnieju będziemy w Bad Waltersdorf. Z naszego studia w hotelu jest widok na bazę reprezentacji Polski. Jeżeli "biało-czerwoni" awansują do ćwierćfinału z drugiego miejsca, to na dalszą fazę turnieju przenoszą się do Szwajcarii. My naturalnie przeniesiemy się z nimi. Jeśli wyjdą z grupy z pierwszego miejsca - zostają w Austrii. To by nam pasowało najbardziej, jednak mamy świadomość, że takie rozwiązanie jest najtrudniejszym do zrealizowania.

- Co zaoferujecie widzom?
- Naszym atutem będą eksperci. To zarówno ludzie z wielkimi nazwiskami w piłce, jak i parę osób mniej znanych szerokiej publiczności. Marcin Adamski w kadrze zagrał tylko trzy mecze, ale był piłkarzem Rapidu Wiedeń, dzięki czemu zna selekcjonera Austrii Josefa Hickersbergera - bo grał u niego - oraz wielu reprezentantów tego kraju. Dla niego zrobienie wywiadu z Hickersbergerem czy spotkanie się z jakimś piłkarzem, dla przykładu z Andreasem Ivanschitzem, nie będzie stanowiło problemu. To nasz exclusiv.
Jest z nami Red (Ernest Ivanda, znany jako Red - raper, DJ, producent - przyp. red.), który urodził się w Szwajcarii, ale z pochodzenia jest Chorwatem. Jest przyjacielem reprezentantów Chorwacji: Dario Srny, Stipe Pletikosy. Może zrobić dla nas ekskluzywny wywiad albo zaprosić ich do naszego studia.
Podobnie jest z Tomaszem Hajtą, któremu będzie znacznie łatwiej porozmawiać z kapitanem Niemiec Michaelem Ballackiem, bo znają się z boisk Bundesligi, gdzie grali przeciwko sobie.
Będziemy też mieli specjalny sprzęt do nowoczesnych analiz, jakiego w Polsce jeszcze nie było. Szczegółów nie zdradzam, bo to nasza tajemnica. Na razie trenerzy Czesław Michniewicz i Michał Probierz przechodzą na nim szkolenia. Obaj będą naszymi ekspertami rozwiązującymi wszystkie taktyczne zawiłości. Poza meczami planujemy wiele pasm dyskusyjnych, reportaży z obozów reprezentacji, z którymi będziemy grali.

- Przed Euro piłkarze mają dwa zgrupowania. Czy komentatorzy w szczególny sposób sposobią się do takiej imprezy?
- Praktycznie codziennie się przygotowuję. Komentowałem część meczów eliminacyjnych, więc mam swoje archiwum. Cały czas śledzę wydarzenia dotyczące Euro: powołania, kontuzje, fakty związane z mistrzostwami Europy. Fajnie by było pojechać na dwa tygodnie w góry czy nad jezioro, zamknąć się w hotelu, mieć swoje archiwa, komputer, dostęp do internetu, poczytać gazety i spokojnie przygotować się do imprezy. Jednak w naszej pracy to niemożliwe, bo poza przygotowaniami do mistrzostw Europy równolegle pracujemy na bieżąco. Transmitowaliśmy finał Pucharu Ekstraklasy, przygotowujemy serwisy informacyjne, parę dni byliśmy z kadrą w Donaueschingen, skąd transmitowaliśmy mecz Polaków z FC Schafhausen. Nie ma możliwości, by wyrwać się na dwa tygodnie i zrobić research. Od 2 czerwca będę w Austrii, ale jestem zaprawiony w bojach. Trzy razy byłem na mistrzostwach świata, a podczas Euro jest o połowę mniej meczów, więc ta impreza nie powinna mnie przerażać.
- W trosce o głos zimne piwo przed i po transmisji jest zabronione?
- Przed pijam tylko kawę albo herbatę, czasem wodę mineralną, ale nie za zimną. Po pracy zimnego piwa można się napić. Na szczęście od dawna nie mam wielkich problemów z głosem. Przed kilkoma laty na strunach głosowych powstały mi guzki, takie jak u nauczycieli cierpiących na chorobę zawodową. Na szczęście dość szybko i skutecznie je wyleczyłem. Będąc komentatorem piłkarskim, ciężko mówić mniej czy szanować głos podczas emocjonującego meczu. Wówczas nie myśli się o narażaniu na zniszczenie strun głosowych. Mam nadzieję, że podczas Euro żadne problemy się nie pojawią. Będzie ciepło, fajna pogoda, Alpy, drzewa, jeziora. Musi być OK.

- Pamięta pan jakieś humorystyczne sytuacje podczas transmisji?
- Wielkich wpadek czy gaf nie miałem. Kiedyś, gdy jeszcze pracowałem w innej stacji, komentowałem mecz ligi brazylijskiej, bodaj Santos - Sao Paulo. Dostałem składy, ale nie było napisane, kto gra w jakich strojach. A liga brazylijska nie jest u nas na tyle popularna, by rozpoznawać wszystkich zawodników. Zresztą te rozgrywki mają to do siebie, że zespoły praktycznie co mecz grają w innych składach. Przez chwilę robiło mi się na przemian ciepło i zimno. Miałem pięćdziesiąt procent szans na to, że trafię, zaryzykowałem i… trafiłem. Bardziej humorystyczne sytuacje miałem, gdy zajmowałem się muzyką.

- Muzyką?
- W telewizji Katowice prowadziłem program poświęcony muzyce heavy metal. Kiedyś zajmowałem się nią zawodowo, czym dziś wiele osób jest zaskoczonych. W studiu gościłem zespół Dragon. Ponieważ lubię sobie utrudnić życie, to postanowiłem przedstawić każdego z muzyków, opowiadając o nim jakąś anegdotkę. Na koniec zostawiłem Jarka Gronowskiego, który jako założyciel grupy miał w niej najdłuższy staż. Przedstawiłem czterech muzyków i na koniec wypaliłem: "No i lider, Jarek Gronowski, najdłuższy członek zespołu". Program na żywo, więc nie było możliwości wycofania się z tego. Poszło w eter i była kupa śmiechu.

- Na co dzień biega pan za piłką?
- Bozia poskąpiła mi talentu piłkarskiego. W liceum czy szkole podstawowej grałem na podwórku. Pół roku byłem w jakimś klubie w Katowicach. Miałem siedem czy osiem lat i wydawało mi się, że w klubie to się tylko gra. A my mieliśmy dużo treningów ogólnorozwojowych i szybko się znudziłem. To cała moja styczność w futbolem. Dlatego miałem trochę problemów podczas kręcenia reklamówki naszej stacji przed Euro. Parę razy kopnąłem piłkę i przyznam, że w telewizji wygląda to znacznie lepiej niż na planie. Strzałami nie zrywałem siatki na stadionie Polonii Warszawa.

- To na zakończenie: kto wygra ten finał - Polska czy Francja?
- Będzie remis, a co dalej - nie wiem.

Roman Stęporowski