Jan Gostomczyk: Wszystkie cztery medale mają dla mnie szczególne znaczenie

Czy twoi rodzice mieli coś wspólnego ze sportem?

Mama Anna trenowała siatkówkę i karate. Tata Marek grał w piłkę ręczną.

Gdzie zaczynałeś swoją karierę i kto był twoim pierwszym wuefistą w szkole oraz trenerem w klubie?

Swoją przygodę ze sportem zaczynałem w Sławnie. Brałem tam udział w wielu biegach organizowanych na sławieńskim stadionie. Szybko trafiłem do lokalnego klubu Święc Sławno, w którym pierwszą opiekę szkoleniową sprawował trener Leszek Kapała. W szkole podstawowej wychowanie fizyczne miałem z Pawłem Michalikiem.

Dlaczego zdecydowałeś się na bieganie, a nie na przykład na gry zespołowe: piłkę nożną, koszykówkę lub siatkówkę?

Trenowałem piłkę nożną. Przez krótki okres uprawiałem koszykówkę i od czasu do czasu grałem w siatkówkę. Ostatecznie królowa sportu przypadła mi najbardziej do gustu. Właśnie w lekkiej atletyce powodziło mi się dobrze i osiągałem niezłe wyniki.

Reprezentowałeś Święc Sławno i przeniosłeś się do Akademii Młodego Lekkoatlety Słupsk. Co spowodowało taką decyzję i za czyim to było przyzwoleniem?

Ponad półtora roku temu zdecydowałem się zmienić klub. Warunki do uprawiania sportu w Sławnie nie były najlepsze, głównie chodzi mi o bazę. Zmiana klubu była za przyzwoleniem mojego trenera Leszka Kapały.

Pod czyją opiekę szkoleniową trafiłeś w Słupsku?

Zostałem zakwalifikowany do sprinterów i szkoleniem zajął się Tomasz Czubak.

Jak ci się układa współpraca z trenerem Tomaszem Czubakiem i co możesz o nim powiedzieć?

Był to świetny biegacz z elity światowej na czterysta metrów, który biegał w kraju na 200 m i czasami na 100 m. To jest bardzo dobry szkoleniowiec. Na treningach przekazuje wiedzę i wskazówki, które mają dać dobre wyniki.

Ile razy w tygodniu trenujesz, gdzie i ile czasu wynosi jeden trening?

Jeszcze w październiku trenowałem cztery razy w tygodniu na słupskim stadionie 650-lecia. Jeden trening trwał godzinę. Od listopada zajęcia są już pięć razy w tygodniu.

Biegasz na krótkich dystansach. Jakie masz swoje życiówki na 100 m i 300 m?
Na 100 m - 11,43 s, a na 300 m - 36,16 s.

Rywalizujesz też w sztafetach. Jak się czujesz w towarzystwie kolegów z biegu rozstawnego 4x100 m?

W ekipie sztafetowej panuje świetna atmosfera. Mam bardzo dobre samopoczucie. Startujesz w sztafecie szwedzkiej. Na czym ona polega i na której biegniesz zmianie? Biegnie czterech zawodników (100x200x300x400 m). Ja byłem na ostatniej zmianie, czyli miałem do pokonania 400 m. Pałeczkę przyjmowałem od kończącego 300 m Oliwiera Kołodziejskiego.

Co jest najważniejsze w każdej sztafecie?

Nie zgubić pałeczki podczas rywalizacji i dobre relacje pomiędzy biegaczami.

Rok 2020 był dla ciebie bogaty w sukcesy. Proszę je przypomnieć.

Podczas mistrzostw Polski U-16 w Słupsku byłem szósty w biegu na 100 m. Na 300 m zdobyłem brązowy medal i złoto w sztafecie 4x100 m. W Łodzi w sztafecie szwedzkiej nasza ekipa zdobyła złoty medal i półtorej godziny później powtórzyliśmy ten sukces w sztafecie 4x200 m. Obecna sztafeta ze Słupska jest mocna w kraju.

Czy uda się jej utrzymać swoje prymaty w 2021 roku?

Myślę, że jest na to spora szansa.

Czy trzy złota w sztafetach i brąz indywidualny uważasz za swoje największe osiągnięcia w dotychczasowej karierze?

Tak. Bo były to pierwsze imprezy rangi mistrzostw Polski, w których zdobyłem cztery medale. Wszystkie mają szczególne znaczenie.

Czy w przygodzie z królową sportu były chwile zwątpienia, w to, czym się aktualnie zajmujesz?

Często podczas gorszego występu w zawodach, gdy przegrałem z kimś teoretycznie słabszym, to miałem mieszane uczucia. Nie miałem ochoty na rezygnację, ale jeszcze większą motywację do pracy na treningach.

W jaki sposób szykujesz się do zawodów i jak się koncentrujesz przed nimi?

Gdy zbliżają się zawody staram się wcześniej chodzić spać, żeby być w pełni zregenerowanym w dniu startu. Przed samym biegiem staram się “wstrzelić”, żeby jak najlepiej zareagować na wystrzał startera.

Kogo z klubowej grupy szkoleniowej uważasz za najlepszego biegacza?

Marka Zakrzewskiego.

Twoim biegowym wzorem krajowym i zagranicznym jest....

Wzorem krajowym jest Tomasz Czubak, mistrz świata w sztafecie 4x400 m. Z zagranicznych biegaczy mój idol to Wayde van Niekerk, południowoafrykański lekkoatleta specjalizujący się w biegach sprinterskich, który jest mistrzem olimpijskim z 2016 roku (Rio de Janeiro) w biegu na 400 m.

Startowałeś już na kilku stadionach w kraju. Który obiekt sportowy zrobił na tobie największe wrażenie i dlaczego?

Do tej pory najbardziej podobał mi się stadion we Włocławku, gdzie w tym roku w ostatnich dniach sierpnia rozgrywane były mistrzostwa Polski seniorów. Bardzo fajnie się tam biega, trybuny otaczają stadion z każdej strony i zaraz obok znajduje się miejsce na rozgrzewkę, a więc jest to znakomite miejsce do rozgrywania niezwykle istotnych zawodów.

Sezon stadionowy jest poza tobą. Czy w okresie zimowym masz w swoich planach starty w hali?

W hali mam zamiar startować w mityngach i docelowo w halowych mistrzostwach Polski U-18.

Do jakiej uczęszczasz szkoły, w której jesteś klasie, jak powodzi się tobie w nauce, jaki masz ulubiony przedmiot?

Chodzę do II Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Słupsku. Jestem w pierwszej klasie o profilu biologiczno-chemicznym. W nauce powodzi mi w miarę dobrze. Poza wychowaniem fizycznym moim najbardziej ulubionym przedmiotem jest fizyka.

Jak nauczyciele zapatrują się na twoją pasję sportową?

W szkole na wuefach mam więcej luzu niż wszyscy, a zwłaszcza w okresie przygotowawczym do niezwykle ważnych imprez sportowych. Większość nauczycieli nie wie nic o mojej biegowej pasji.

Kto jest twoim najwierniejszym kibicem?

Rodzina i przyjaciele kibicują mi często na zawodach.

Jaki masz pseudonim?

Moja ksywka to Johny.

Marzenie sportowe Jana Gostomczyka ...

Dalej zdrowo rozwijać się i poprawiać swoje rezultaty. W przyszłości bardzo chciałbym zakwalifikować się do ścisłej kadry narodowej. Marzę też o wywalczeniu przepustki na igrzyska olimpijskie.