Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Kłopotliwe pajączki i rumień

Ilona Stec [email protected]
Wiele kosmetyków i zabiegów kosmetycznych przy cerze naczynkowej jest niewskazanych. Należy o tym pamiętać przy stosowaniu maseczek czy zabiegów na przykład przeciwzmarszczkowych.
Wiele kosmetyków i zabiegów kosmetycznych przy cerze naczynkowej jest niewskazanych. Należy o tym pamiętać przy stosowaniu maseczek czy zabiegów na przykład przeciwzmarszczkowych. Fotolia
Widoczne podskórne naczynka krwionośne przypominające kształtem pajączki, zaczerwienienia pojawiające się na policzkach oraz w okolicach nosa i brody to charakterystyczne objawy cery naczynkowej.

Pajączki traktowane są bardziej jako defekt urody niż choroba skóry. Zaniedbane mogą jednak stać się przyczyną poważniejszych dolegliwości. Cera naczynkowa jest zwykle skutkiem zaniedbania tzw. cery płytko unaczynionej, która nie powinna sprawiać większych problemów, jeśli jest odpowiednio pielęgnowana.

Szpecące zaczerwienienia na twarzy pojawiają się najczęściej pod wpływem zmia­ny temperatury, wilgoci, wia­tru, po spożyciu alkoholu lub ostro przyprawionych potraw. Ich przyczyną mogą być również niektóre kosmetyki, leki, stres, a nawet intensywny wysiłek fizyczny. Nie bez znaczenia - według lekarzy - są czynniki genetyczne. W przypadku osób zmagających się z problemem cery naczynkowej skóra jest cienka, a naczynia krwionośne znajdują się tuż pod jej powierzchnią, dlatego są one bardziej wrażliwe na działanie czynników zewnętrznych. Pod ich wpły­wem łatwiej się rozszerzają, stają się mniej wytrzymałe i mają większe tendencje do pękania. W efekcie na skórze tworzą się tzw. pajączki. W początkowych stadiach zaczerwienienie pojawia się i szybko znika, w bardziej zaawansowanych - objawy utrzymują się dłużej. Problemy te mogą dotyczyć każ-dego typu cery - zarówno suchej, jak i tłustej oraz mieszanej. Najbardziej podatna na pajączki i zaczerwieniania jest cera sucha
- zwykle delikatna i cienka.

Po pierwsze - dieta

W prawidłowej pielęgnacji cery naczynkowej może pomóc odpowiednia dieta, która służyć będzie wzmocnieniu i uszczelnieniu ścian naczyń krwionośnych. Zaleca się w niej owoce i warzywa zawierające duże ilości witaminy C - czarne porzeczki, pomidory, paprykę, kapustę, ewentualnie owoce cytrusowe, choć z uwagi na ich działanie alergiczne specjaliści zalecają ostrożność.

Wskazane jest też uzupeł-nianie diety suplementami z witaminą C oraz niezbędnymi dla organizmu minerałami - jak miedź, selen i cynk - chroniącymi naczynka przed pękaniem. Minerały te zawarte są również w produktach żywnościowych, np. w orzechach, ziarnie sezamowym, kakao.

Innymi składnikami diety korzystnie działającymi na skórę podatną na występowanie pajączków są wyciągi z miłorzębu japońskiego i kasz­tanowca oraz rutyna i wapno. Preparaty zawierające te substancje można kupić w aptece bez recepty, przed ich zastosowaniem należy jednak skonsultować się z lekarzem.

Ponieważ na cerę naczynkową niekorzystnie wpływają ostre przyprawy, alkohol i papierosy - zaleca się, by całkowicie z nich zrezygnować, a przynajmniej zna­cznie ograniczyć ich używa­nie.

Po drugie - pielęgnacja

Cera naczynkowa wymaga odpowiedniej pielęgnacji i specjalnych zabiegów. Nieprawidłowa pielęgnacja i niewłaściwe kosmetyki mogą nasilić negatywne objawy.

Cerze naczynkowej szko­dzą przede wszystkim gwałtowne zmiany temperatury oraz ciepło i duża wilgotność, dlatego nie należy nadmier­nie wystawiać jej na działanie promieni słonecznych, nie powinno się korzystać z solarium. Trzeba natomiast chronić skórę przed niekorzystnym działaniem czynników atmosferycznych. Latem stosować preparaty z filtrami przeciwko promieniowaniu ultrafioletowemu, a w okresie jesienno-zimo­wym kremy chroniące przed wilgocią i zimnem, zawierające witaminy PP oraz C.

W codziennej pielęgnacji ważne jest przestrzeganie kilku zasad: nie myć twarzy chlorowaną wodą, nie uży­wać produktów zawierających alkohol oraz silnie ściągających zapachowych kosmetyków. Świadomie wybierać preparaty, które nie tylko wzmocnią naczynka, ale będą działać przeciwzapalnie, zapobiegając tworzeniu się rumienia. Takie preparaty powinny zawierać np. wyciąg z kasztanowca, witaminy C i K, algi morskie lub działający przeciwzapalnie wyciąg z nagietka.

Wśród zabiegów zalecanych dla cery naczynkowej są kuracje nawilżające, które wzmacniają ochronę lipidową skóry, redukując zaczerwienienia. Nie wolno natomiast stosować peelingów ani kremów zawierających silnie działające składniki, np. retinol. Należy też unikać preparatów zwierających olejki eteryczne.

Poważniejszy problem - trądzik różowaty

Gdy problem z pękającymi naczynkami nasili się, konieczna staje się konsultacja dermatologiczna. Nieleczona, zaniedbana cera naczynkowa może być źródłem poważniejszych schorzeń, np. trądziku różowatego. Nie jest to choroba zagrażająca życiu, jednak nieleczony trądzik różowaty może być bardzo uciążliwy.

Mimo podobieństwa nazw, nie ma on nic wspólnego z trądzikiem młodzieńczym. Trądzik różowaty,
inaczej rosacea, dotyka dorosłych w wieku od 30 lat wzwyż i dużo częściej występuje u kobiet. Choroba ta polega na zaczerwienieniu skóry, poszerzeniu naczyń, a także na tworzeniu się zmian zapalnych w postaci zaczerwienionych miejsc bolesnych przy dotyku. Zmiany te występują przede wszy­stkim na twarzy, znacznie rzadziej - na szyi, klatce piersiowej i plecach.

Przebieg kliniczny trą­dziku różowatego jest zmien­ny. Cechą charakterystyczną obrazu klinicznego jest występowanie okresowego zaczerwienienia twarzy, zmian grudkowych i krostkowych, czasem gruczołów łojowych w obrębie nosa.

Zaczyna się niepozornie

Trądzik różowaty rozpoczyna się zwykle niepozornie od pojawiania się nawracających rumieńców na twarzy. Na tym etapie choroby wielu pacjentów nie zdaje sobie sprawy z konieczności leczenia i nie szuka jeszcze pomocy u specjalisty.

Zaczerwienienia, które początkowo są przemijające, przechodzą z czasem w trwałe zmiany rumieniowe, z coraz bardziej nasilającym się rozszerzeniem naczyń włosowatych, szczególnie wyraźnie u osób o skórze delikatnej. Zmiany umiejscowione są głównie na twarzy, a zwłaszcza na nosie, policzkach, środkowej części czoła i na brodzie. Zazwyczaj są symetryczne, czasami mogą być jednostronne. W większości przypadków zmiany zatrzymują się na tym pierwszym etapie.

Jeśli choroba nasila się, w obrębie zmian rumieniowych występują elementy grudkowe i krostkowe. Natomiast - w przeciwieństwie do trądziku pospolitego - nie występują zaskórniki.

Rozwój zmian w trądziku różowatym jest zależny od warunków osobniczych i trudno jest z góry przewidzieć, jaki będzie przebieg choroby. W niektórych przypadkach u mężczyzn ze skórą łojotokową dochodzi do przerostu gruczołów łojowych i tkanki łącznej na nosie i powstania odmiany przerosłej trądziku różowatego, powodującej znaczne zniekształcenie nosa.

Przebieg choroby jest prze­wlekły, u kobiet w okre­sie przekwitania występuje zazwyczaj zaostrzenie zmian. Objawy nasilają się również pod wpływem cie­pła - gorących napojów i potraw, pary przy gotowaniu - a także pod wpływem czynników atmosferycznych oraz stanu emocjonalnego chorego - stres i zmęczenie przyczyniają się do zaostrzenia istniejących zmian.

Niełatwe leczenie

Leczenie trądziku różowatego jest ściśle zależne od okresu choroby oraz towarzyszących schorzeń wewnątrzustrojowych. W przypadku stwierdzenia zaburzeń żołądkowo-jelitowych konieczne jest odpowiednie ich leczenie. Podobnie isto­tną poprawę przynieść może leczenie istniejących zaburzeń wątrobowych. Dużą rolę odgrywa zwalczanie przewlekłych zaparć i utrzymywanie odpowiedniej diety. Istotne znaczenie ma także dokładne zbadanie pacjenta w kierunku istnienia ognisk zakażenia wewnątrzustrojowego, zaleca się wykonanie badań laryngologicznych, stomatologicznych i ginekologicznych. Usunięcie ujawnionych w trakcie tych ba­dań ognisk zapalnych lub ich leczenie przynosi często wyraźną poprawę skóry.

Gdy to zmęczenie i napię­cie psychiczne pogarszają stan skóry, zaleca się wypoczynek. We wskazaniach dietetycznych zaleca się unikanie pokarmów, które powodują zaczerwienienie twarzy, przede wszystkim gorących napojów i potraw, alkoholu we wszelkiej postaci. Mocna kawa i herbata oraz ostre przyprawy również są niewskazane. Pewną rolę w powstawaniu zmian mogą odgrywać pasty do zębów z fluorem, dlatego lepiej zrezygnować z ich stosowania.

Zasadą wleczeniu trądziku powinno być niestosowanie kortykosteroidów. Leczenie miejscowe kortykosteroidami należy prowadzić jedynie wyjątkowo przez krótki okres, aby doprowadzić do zmniejszenia stanu zapalnego. Stosuje się wtedy kortykosteroidy o słabym działaniu - jednoprocentowe. Dłuższe stosowanie tych substancji może zaostrzyć zmiany chorobowe.

Trzy fazy

Nieleczony trądzik różowaty stopniowo przechodzi w kolejne, coraz bardziej zaawansowane fazy.
Pierwsza faza, początkowa, inaczej rumieniowa, to przemijające zaczerwienienia twarzy, występujące pod wpływem gorących, ostrych pokarmów, alkoholu lub czynników atmosferycznych - słońca, wiatru, mrozu. Stopniowo zaczerwienienie staje się bardziej trwałe, obserwuje się liczne rozszerzenia drobnych naczyń - teleangiektazje.

Druga faza rozwoju choroby, nazywana fazą grudkową lub grudkowo-krostkową, charakteryzuje się występowaniem okołomieszkowych wykwitów ropnych oraz grudek. Okres ten najbardziej przypomina trądzik pospolity, a różni się od niego brakiem zaskórników oraz współistnieniem zmian naczyniowych.
Trzecia faza - zaawansowana, inaczej zwana przerostową, występuje rzadko, znacznie częściej u mężczyzn niż u kobiet. Charakteryzuje się dużym przerostem naczyń krwionośnych, tkanki łącznej i gruczołów łojowych. Na skórze nosa widoczne są naczynia krwionośne o zabarwieniu sinofioletowym oraz miękkie twory guzowate.

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na gp24.pl Głos Pomorza