Lew-Starowicz: Kastracja pedofilów to mit (wywiad)

- Leczenie i terapia pedofilów to temat kontrowersyjny. Przeciętny obywatel myśląc o takim przestępcy ma chęć na zastosowanie kodeksu Hammurabiego.
- Podkreślam z całą mocą, że pedofilia jest chorobą. Chory sam nad nią nie zapanuje. Musi się leczyć. Zdaję sobie sprawę z tego, że przestępstwa na tle seksualnym wobec dzieci budzą szczególne emocje społeczne. Rzeczywiście, bardzo często spotykam się z postawą: "ja bym zabił takiego". Kara śmierci nie jest leczeniem. Ja zajmuję się jedynie udzielaniem pomocy i to obu stronom. Pomagam ofiarom i leczę pedofilii. Nie znam się na systemach zabezpieczeń w ośrodkach, w których tacy przestępcy są leczeni, nie znam się na wymiarze prawa. Jestem lekarzem i do mnie należy jedynie leczenie. Skazani pedofile leczenie rozpoczynają już na etapie zakładu karnego, później po odbyciu kary, kierowany jest do ośrodka w Gostyninie. Leczenie może odbywać się także w warunkach ambulatoryjnych. Kastracja chemiczna to mit. Zastrzyk zatrzymujący popęd działa doraźnie. Hasło kastracji chemicznej to taka gra słów, używana często przez polityków. Zamiast kary śmierci - kastracja chemiczna. Genialne posunięcie polityków. Podkreślam, że kastracja może być tylko chirurgiczna.

- Mieszkańcy Koszalina nie zgodzili się na powstanie ośrodka, w którym leczeni byliby pedofile.
- Z podobnymi problemami borykał się przed laty Marek Kotański, tworząc ośrodki Monaru. Mieszkańcy protestowali, bojąc się, że ich dzieci przez kontakt z narkomanami zarażą się narkomanią. Powiem tak, kiedy nic się nie działo w kwestii rozwiązania problemów z pedofilami, słyszałem - dlaczego nic nie robicie. W chwili, kiedy po wielu latach stworzyliśmy procedury pozwalające na zapanowanie przynajmniej nad częścią takich przestępców i kiedy mamy wyspecjalizowane ośrodki, robi się wiele hałasu o to, że chcemy pomagać pedofilom. A nikt nie zastanowi się nad tym, że dzięki takim rozwiązaniom powstał szczelny mur odgradzający pedofilii od społeczeństwa. Na Zachodzie nie mówi się, tylko działa. A u nas bez przerwy niepotrzebne dyskusje i bicie piany. Do mnie przychodzi matka zamordowanego dziecka i krzyczy - dlaczego nic się nie robi?! Jestem na pierwszej linii frontu z ofiarami i z przestępcami.

- Ilu pedofili udaje się wyleczyć?
- Pedofili na całym świecie leczy się od bardzo dawna. Niestety nie mamy wypracowanych na tym polu doświadczeń i nie mamy jeszcze badań diagnostycznych. Mogę opierać się na statystykach światowych, a te wskazują wyleczalność w granicach od 40 do 70 procent, oczywiście po długotrwałej i skomplikowanej terapii. Ilu w ogóle jest pedofili? Nie można tego określić. W więzieniach znajdują się tylko ci, których udało się złapać. Oczywiście, jeśli ktoś chce mordować i okaleczać to żadna kara czy terapia tego nie zmienią. Po raz pierwszy w tym kraju stworzono szansę na rozwiązanie problemu pedofilii musimy z niej skorzystać.

Jak się leczy pedofili

Pacjent po odbyciu kary sądowej trafi do Gostynina, w którym mieści się Regionalny Ośrodek Psychiatrii Sądowej. Tam zostanie zdiagnozowany i z konkretnym zaleceniem, terminem i sposobem prowadzenia zostanie skierowany do jednego z trzech zamkniętych ośrodków w kraju (Choroszcz, Kłodzko i Starogard Gdański). Tam rozpocznie się leczenie. Wersja skrócona programu liczy 30 stron.

Ustalając zalecenia opierano się na wiedzy Światowego Towarzystwa Leczenia Sprawców Seksualnych, korzystano z programu brytyjskiego i doświadczeń polskich terapeutów. Autorem polskiej wersji jest krajowy konsultant ds. seksuologii, prof. Lew Starowicz. Zalecenia obejmują okres intensywnego leczenia, czyli głównie metody psychoterapeutyczne w formie psychoterapii grupowej.

Mają się one odbywać 5 razy w tygodniu przez dziewięć miesięcy. Czas trwania sesji wynosi trzy godziny. W tzw. module głównym, czyli po wstępnym rozpoznaniu pacjenta, przestępca przeciwko wolności seksualnej powinien odbyć 540 godzin terapii grupowej. Przewidziana jest również farmakoterapia, stosowana wtedy, kiedy nie będzie innych przeciwwskazań. Po programie intensywnym następuje etap leczenia, zwany kontynuacją. Celem jest utrzymanie efektów terapii. Jeśli pacjent wypadnie negatywnie, może ponownie trafić na leczenie intensywne. Ostatnim etapem leczenia jest tzw. moduł kontrolny, który może trwać nawet 16 lat. Nacisk kładzie się w nim na terapię indywidualną, i jeśli to konieczne, na farmakoterapię. Sesje odbywają się raz w miesiącu.