Mundial 2010 - Grupa E: Holandia, Dania, Japonia i Kamerun

Holandia: pomarańczowi to drużyna z misją

Dziewięć startów w finałach MŚ, dwa tytuły wicemistrzów, jedno czwarte miejsce. Jak na kraj seryjnie "produkujący" piłkarskie talenty i wielkie gwiazdy, Holandia ma dość przeciętny dorobek. Reprezentacja, która od lat 70. stawiana jest niemal zawsze w roli jednego z faworytów, po raz ostatni w czwórce była w 1998 roku. Jedynym wywalczonym tytułem wciąż pozostaje mistrzostwo Europy zdobyte 10 lat wcześniej, gdy trzon reprezentacji stanowiło fenomenalne trio Marco van Basten, Ruud Gullit i Frank Rijkaard.

Przed czterema laty na boiskach Niemiec Holendrzy nie zachwycili. Pod wodzą van Bastena wyszli z grupy, w której rywalizowali z Serbią, Wybrzeżem Kości Słoniowej i Argentyną, ale w 1/8 finału nie sprostali Portugalczykom. Generalnie ich występ przyniósł spore rozczarowanie. Kolejne utalentowane pokolenie Oranje chce spełnić się w RPA.

Eliminacje do MŚ świata Holendrzy przeszli jak burza. Pod wodzą trenera Berta Van Maarwijka wygrali wszystkie osiem meczów, z bilansem bramek 17-2.

Van Marwijk, który nie jest tak znany jak jego poprzednik, potrafił stworzyć z konstelacji gwiazd dobrze rozumiejący się reprezentacyjny kolektyw. Nie bał się też podejmować niepopularnych decyzji, jak rezygnacja z napastnika Hamburger SV, Ruuda van Nistelrooya (nie znalazł się nawet w szerokiej, 30-osobowej kadrze).

57-letni szkoleniowiec mógł sobie na to pozwolić również dlatego, że ma w czym wybierać. Robben (Bayern Monachium) i Sneijder (Inter Mediolan) byli gwiazdami swoich drużyn, finalistów Ligi Mistrzów. Do dyspozycji ma też gwiazdy Realu Madryt (Van der Vaart), AC Milan (Huntelaar), Liverpoolu (DKuyt) czy Arsenalu Londyn (Van Persie). Niewielu szkoleniowców posiada takie pole manewru. W jednym z ostatnich sprawdzianów przed MŚ, z Węgrami (6:1), kontuzji doznał Robben. Van Marwijk liczy jednak, że skrzydłowy wróci do składu w trakcie turnieju.

Holandia

Bramkarze

16 Michel Vorm (27, FC Utrecht)
1 Maarten Stekelenburg (28, Ajax)
22 Sander Boschker (30, Twente)

Obrońcy

12 Khalid Boulahrouz (29, VfB Stuttgart)
3 John Heitinga (27, Everton)
4 Joris Mathijsen (30, Hamburger SV)
13 Andre Ooijer (36, PSV Eindhoven)
5 Van Bronckhorst (35, Feyenoord)
2 Gregory van der Wiel (22, Ajax Amsterdam)
15 Edson Braafheid (27, Celtic)

Pomocnicy

20 Ibrahim Afellay (24, PSV Eindhoven)
8 Nigel de Jong (26, Manchester City)
10 Wesley Sneijder (26, Inter )
18 Stijn Schaars (26, AZ Alkmaar)
14 Demy de Zeeuw (27, Ajax )
6 Mark van Bommel (33, Bayern)
23 Rafael van der Vaart (27, Real M.)

Napastnicy

19 Ryan Babel (24, FC Liverpool)
17 Eljero Elia (23, Hamburger SV)
21 Klaas-Jan Huntelaar (27, AC Milan)
7 Dirk Kuyt (30, FC Liverpool)
9 Robin van Persie (27, Arsenal)
11 Arjen Robben (26, Bayern M)

Dania - zagadkowi chłopcy z gangu Olsena

Trudno w to uwierzyć, ale mistrzostwa świata w RPA będą dopiero czwartymi dla reprezentacji Danii. Duńczycy nie odnotowali w nich również spektakularnych sukcesów. Wprawdzie za każdym razem wychodzili z grupy, ale szczytem był ćwierćfinał w 1998 roku na boiskach Francji. Tam drogę do podium duńskiemu dynamitowi zablokowała Brazylia. Ostatni występ wśród najlepszych drużyn świata Duńczycy zaliczyli w 2002 roku na boiskach Korei Południowej i Japonii. Tamtą przygodę zakończyli w 1/8 finału. Co ciekawe, prowadził ich Morten Olsen, który również obecnie stoi na czele kadry. Gang Olsena, jak od nazwiska trenera nazywana jest często reprezentacja Danii, awansował do RPA z silnej grupy 1 europejskich eliminacji. Jej faworytami byli Portugalczycy i Szwedzi. Tymczasem Dania zdobyła na nich po 4 punkty i wywalczyła bezpośredni awans. Olsen nie dysponował też gwiazdami na miarę tych, z którymi sam w przeszłości grał w reprezentacji, jak Preben Larsen, Peter Schmeichel czy Michael Laudrup. 34-letni Jon Dahl Tomasson najlepsze lata ma już za sobą. W 2002 r. zdobył dla Danii 4 z 5 bramek w turnieju finałowym. W sumie dla kadry strzelił 51 goli w 104 meczach, co daje mu drugie miejsce na duńskiej liście wszech czasów (do grającego w latach 1912-25 Poula Nielsena brakuje mu jednego trafienia). Ostatnio jednak trafia bardzo rzadko.

Gang Olsena to mieszanką młodości z doświadczeniem. Z jednej strony pokolenie 30-latków ze wspomnianym Tomassonem, a także Dennisem Rommedahlem, Christianem Poulsenem czy Jesperem Gronkjaerem. Z drugiej utalentowany 22-latek Nicklas Bendtner czy zaledwie 18-letni Christian Eriksen. Pokolenia łączą grający w dobrych zespołach Thomas Kahlenberg czy Daniel Agger. Może to dać mieszankę wybuchową, ale czy na miarę duńskiego dynamitu z lat 80? Z całą pewnością chłopców Olsena stać na wyjście z grupy do 1/8 finału. Później może być różnie.

Dania

Bramkarze

22 Christiansen (32, FC Kopenhaga)
16 Andersen (29, Brondby )
1 Sorensen (34, Stoke City)

Obrońcy

4 Daniel Agger (26, Liverpool)
6 Lars Jacobsen (31, Blackburn)
23 Patrick Mtiliga (29, Malaga)
13 Per Kroldrup (31, Fiorentina)
15 Simon Poulsen (26, AZ Alkmaar)
3 Simon Kjaer (21, Palermo)
5 William Kvist (25, FC Kopenhaga)

Pomocnicy

2 Poulsen (30, Juventus Turyn)
21 Christian Eriksen (18, Ajax Amsterdam)
7 Jensen (31, Werder Brema)
14 Poulsen (27, AGF Aarhus)
17 Beckmann (27, Glasgow Rangers)
20 Enevoldsen (23, FC Groningen)
12 Kahlenberg (27, VFL Wolfsburg)
19 Rommedahl (32, Ajax Amsterdam)
8 Gronkjaer (33, FC Kopenhaga)
9 Tomasson (34, Feyenoord Rotterdam)
10 Jorgensen (25, Aarhus)

Napastnicy

11 Nicklas Bendtner (22, Arsenal Londyn)
18 Soren Larsen (29, MSV Duisburg)
Japonia. Kraj Kwitnącej Wiśni liczy na Hondę.

Po raz czwarty z rzędu piłkarze Japonii zaprezentują się w finałach MŚ. Debiutowali późno, bo w 1998 roku, ale od tego czasu nieprzerwanie występują w gronie 32 najlepszych drużyn świata. Ich debiut na boiskach Francji nie należał do zbyt udanych - trzy porażki i szybki powrót do domu po pierwszej rundzie. Pierwszego gola w finałach i jedynego w tamtym turnieju zdobył w ostatnim, przegranym 1:2 meczu z Jamajką Masashi Nakayama. Cztery lata później Japonia była współorganizatorem finałów z Koreą Południową i ten występ jak dotąd był najbardziej udanym dla Samurajów. Zespół prowadzony przez Philippea Troussiera awansował do 1/8 finału kosztem m.in. Rosjan. Japończycy zakończyli swój występ na Turcji (0:1) i mają czego żałować, bo ich część drabinki turniejowej była zdecydowanie najłatwiejsza i mieli spore szanse na miejsce w czwórce. Wykorzystała to zresztą doskonale Turcja, zajmując trzecie miejsce. Udział w poprzednich finałach w Niemczech piłkarze z Kraju Kwitnącej Wiśni zakończyli w pierwszej rundzie, a godny odnotowania był tylko bezbramkowy remis z Chorwacją.

Do tegorocznych finałów ekipa Samurajów awansowała bez większych problemów. W decydującej fazie eliminacji wyprzedziła ją tylko Australia. Do turnieju w RPA Japonię wprowadził Takeshi Okada, ten sam szkoleniowiec, któremu zawdzięczała historyczny, pierwszy awans we Francji.

Filarami są zawodnicy po trzydziestce lub jej dobiegający. Większość występuje w klubach japońskiej J-League. Do najbardziej znanych postaci kadry należą były zawodnik m.in. Celticu Glasgow i Espanyolu Barcelona, błyskotliwy pomocnik Shunsuke Nakamura. Wschodzącą gwiazdą japońskiej piłki jest 24-letni Keisuke Honda. Po udanych występach w holenderskim Venlo trafił za 6 mln euro do CSKA Moskwa.

Japonia

Bramkarze

1 Seigo Narazaki (34, Nagoya)
21 Eiji Kawashima (27, Kawasaki )
23 Yoshikatsu Kawaguchi (35, Jubilo)

Obrońcy

22 Yuji Nakazawa (32, Yokohama)
4 Marcus Tulio Tanaka (29, Nagoya)
3 Yuichi Komano (29, Jubilo Iwata)
13 Daiki Iwamasa (28, Kashima)
15 Yasuyuki Konno (27, FC Tokyo)
5 Yuto Nagatomo (24, FC Tokyo)
6 Atsuto Uchida (22, Kashima Antlers)

Pomocnicy

10 Shunsuke Nakamura (32, Yokohama Marinos)
7 Yasuhito Endo (30, Gamba Osaka)
14 Kengo Nakamura (30, Kawasaki Frontale)
20 Junichi Inamoto (31, Kawasaki Frontale)
2 Yuki Abe (29, Urawa Red Diamonds)
17 Makoto Hasebe (26, VfL Wolfsburg)
18 Keisuke Honda (24, CSKA Moskwa)
8 Daisuke Matsui (29, Grenoble)

Napastnicy

9 Shinji Okazaki (24, Shimizu S-Pulse)
11 Keiji Tamada (30, Nagoya Grampus)
16 Yoshito Okubo (28, Vissel Kobe)
12 Kisho Yano (26, Albirex Niigata)
19 Takayuki Morimoto (22, Catania)
Kamerun - duże apetyty Nieposkromionych Lwów

Po raz szósty reprezentacja Kamerunu przystąpi do rywalizacji w finałach mistrzostw świata. Żadna inna reprezentacja z Afryki nie może pochwalić się podobnym osiągnięciem. Nieposkromione Lwy debiutowały w 1982 roku i sprawiły niespodziankę, remisując wszystkie mecze w grupie m.in. z Włochami i Polską, które zajęły później pierwsze i trzecie miejsce. Gwiazdami tamtej drużyny byli Thomas N'Kono i Roger Milla. Na kolejny mundial do Meksyku Kameruńczycy nie pojechali, ale w 1990 r. wystąpili we Włoszech, zostając prawdziwą rewelacją turnieju. Awansowali z silnej grupy z Argentyną, Rumunią i ZSRR, a w fazie pucharowej odprawili Kolumbię. Dopiero w ćwierćfinale zostali zatrzymani przez Anglików, którzy potrzebowali dogrywki, by odesłać Afrykańczyków do domu. Ćwierćfinał MŚ osiągnęła później jeszcze tylko jedna drużyna z Czarnego Lądu, Senegal w 2002 r.

Nieposkromione Lwy grały jeszcze w turniejach w USA, Francji oraz Korei Południowej i Japonii, jednak już bez spektakularnych osiągnięć. Cztery lata temu w Niemczech zabrakło ich.

O awans do tegorocznych finałów Kamerun walczyć musiał w trudnej grupie A (Maroko, Gabon, Togo). Mimo falstartu (0:1 z Togo) zespół Paula Le Guena dość pewnie sięgnął po premiowane miejsce. Szkoleniowiec, który był jednym z twórców potęgi Olympique Lyon, pracuje w Kamerunie od 2009 r.
Gwiazdą jego zespołu jest Samuel Eto'o, jeden z niewielu piłkarzy, którzy mają za sobą występy w dwóch klubach Hiszpanii, Realu Madryt i FC Barcelona. Po wymianie za Zlatana Ibrahimovicia w tym roku Eto'o cieszył się z triumfu w Lidze Mistrzów z Interem. Przed MŚ było sporo zamieszania wokół jego osoby. Krytykowany przez Rogera Millę wahał się, czy nie zrezygnować z udziału w finałach. Na szczęście nie spełnił swoich gróźb.

Kamerun

Bramkarze

16 Hamidou (37, Kayserispor)
1 IKameni (26, Espanyol Barcelona)
22 Assembe (24, Valenciennes)

Obrońcy

2 Benoit Assou-Ekotto (26, Tottenham Londyn)
5 Sebastien Bassong (24, Tottenham)
12 Gaetan Bong (22, Valenciennes)
14 Aurelien Chedjou (25, Lille)
8 Geremi Njitap (32, Ankaragucu)
19 Stephane Mbia (24, Marseille)
3 Nicolas N'Koulou (20, Monaco)
4 Rigobert Song (34, Trabzonspor)

Pomocnicy

18 Eyong Enoh (24, Ajax Amsterdam)
11 Jean Makoun (Lyon)
20 Georges Mandjeck (22, Kaiserslautern)
21 Joel Matip (19, Schalke 04)
7 Landry Nguemo (25, Celtic Glasgow)
6 Alexandre Song (23, Arsenal Londyn)

Napastnicy

23 Vincent Aboubakar (18, Coton Sport)
13 Choupo-Moting (21, Nuremberg)
10 Achille Emana (28, Betis Sevilla)
9 Samuel Eto'o (29, Inter Mediolan)
17 Mohamadou Idrissou (30, Freiburg)
15 Pierre Webo (28, Mallorca)