Mundial 2010. Grupa G: Brazylia, Korea Północna, Wybrzeże Kości Słoniowej, Portugalia

Teraz trener Carlos Caetano Bledorn Verrii, bardziej znany jako Dunga, ma takie bogactwo w składzie, że może pozwolić sobie na ekstrawagancję, czyli pozostawienie w Brazylii zawodników, którzy wiedliby prym w każdej szanującej się europejskiej drużynie. Inna sprawa, to jednak ich chęci. Żeby nieraz im się chciało, tak jak często im się bardzo nie chce.

Na mundialu nie zobaczymy Ronaldo, Adriano i Pato. Dunga sprawia wrażenie faceta, który jednak wie, co robi.I jest w tym konsekwentny. Akurat jego kadra to nie zespół gwiazdeczek, którzy w dzień piją tequillę i tańczą sambę, a wieczorem wychodzą na boiska trochę poczarować rozkochanych w nich kibiców z Europy.

Brazylia, zawsze słynąca z napastników, w RPA pokaże światu doskonałych bramkarzy i obrońców. Wystarczy tylko wspomnieć o Julio Cesarze z Interu Mediolan czy o Gomesie grającym w bramce czwartej siły Premiership Tottenhamie. A w obronie jest chociażby Maicon, którego już Mourinho chce zabrać z Interu do Realu, czy Lucio, który pierwszy faul na mundialu w Niemczech popełnił w piątym meczu. To oficjalny rekord uznawany przez FIFA. A gdyby tylko przypomnieć jeszcze Dani Alvesa, lewego obrońcę magicznej dla wszystkich fanów dobrej piłki Barcelony?

To tyły, a za grę do przodu odpowiadać będzie Kaka. Jeśli dobrze obsłuży podaniami Luisa Fabiano albo Robinho (po tym jak zamienił Manchester City na rodzinny Santos, znowu chce mu się żyć. Tylko czy Dunga będzie przymykał oko na jego indywidualne zagrania?), to Brazylia może zatrzymać się dopiero na trybunie honorowej Soccer City Stadium w Johannesburgu. Kiedy po finale będzie odbierać Puchar Świata.

Brazylia
1. Julio Cesar, Inter Mediolan, bramkarz
2. Gomes, Tottenham Hottspurs, bramkarz
3. Doni, AS Roma, bramkarz
4. Maicon Inter Mediolan, obrońca
5. Lucio, Inter Mediolan, obrońca
6. Juan, AS Roma, obrońca
7. Dani Alves FC Barcelona, obrońca
8. Luisao, Benfica, obrońca
9. Thiago Silva, AC Milan, obrońca
10. Gilberto Melo, Cruzeiro, obrońca
11. Michel Bastos, Olimpique Lyon, obrońca
12. Elano, Galatasaray Stambuł, pomocnik
13. Gilberto Silva, Panathinaikos Atheny, pomocnik
14. Kaka, Real Madryt, pomocnik
15. Felipe Melo, Juventus Turyn, pomocnik
16. Josue, VfL Wolfsburg, pomocnik
17. Ramires, Benfica Lizbona, pomocnik
18. Julio Baptista, AS Roma, pomocnik
19. Kleberson, Flamengo, pomocnik
20. Nilmar, Villarreal, napastnik
21. Luis Fabiano, Sevilla FC, napastnik
22. Robinho, Santos, napastnik
23. Grafite, Wolfsburg, napastnik

Korea Północna: kapitan Nemo, czyli wielka niewiadoma

Ten zespół wygrywa konkurs na największą zagadkę turnieju w Republice Południowej Afryki. Trudno nawet ocenić, jaki tak naprawdę poziom mają poszczególni jego zawodnicy, bo w Europie, która ma przecież najsilniejsze ligi, gra tylko jeden i to na jej peryferiach, w Rosji. Dwóch zawodników gra za to w Japonii. Napastnik Hong Young-Jo jest zawodnikiem FK Rostow. W składzie jest także Japończyk Jong Tae-Se, który zmienił obywatelstwo w zamian za stypendium naukowe w Phenianie.

Grę Koreańczyków bardziej ocenia się przez pryzmat panującego w tym państwie komunizmu (milion ofiar śmierci głodowej na 24 miliony zamieszkałych) i występy w 1966 roku w mistrzostwach w Anglii (sensacyjna wygrana 1:0 z Włochami, strzelec zwycięskiej bramki został nominowany na stopień sierżanta) niż ze względu na postawę na boisku. Tylko co tu oceniać, jeśli Koreańczycy z Północy w drodze na mundial pokonali Mongolię, Turkmenistan, Iran czy Arabię Saudyjską. Gdyby te zespoły stanęły na drodze Polski, to nawet trener Stefan Majewski na ławce rezerwowych i zawodnik Piotr Polczak na stoperze nie przeszkodziliby biało-czerwonym w awansie.

A polityka odbija jednak swoje piętno na zespole z Korei Północnej. Nawet mecz z Koreą Południową w eliminacjach nie odbył się w Phenianie. Działacze z Północy nie chcieli wywiesić flagi drużyny z Południa i odegrać hymnu przeciwników. Dlatego spotkanie odbyło się w Szanghaju.
Był remis 1:1.

Korea Północna
1. RI Myong Guk, Pyongyang, bramkarz
2. KIM Myong Gil, Amrokgang, bramkarz
3. KIM Myong Won, Amrokgang, bramkarz
4. CHA Jong Hyok, Amrokgang, obrońca
5. RI Jun Il, Sobaeksu, obrońca
6. RI Kwang Chon, April 25, obrońca
7. RI Kwang Hyok, Kyonggongop, obrońca
8. JI Yun Nam, April 25, obrońca
9. PAK Chol Jin, Amrokgang, obrońca
10. JONG Tae Se, Kawasaki , obrońca
11. NAM Song Chol, April 25, obrońca
12. PAK Nam Chol , Amrokgang, obrońca
13. KIM Kum Il, April 25, pomocnik
14. PAK Nam Chol, April 25, pomocnik
15. MUN In Guk, April 25, pomocnik
16. KIM Yong Jun, Pyongyang, pomoc
17. AN Yong Hak, Omiya Ardija, pomoc
18. RI Chol Myong, Pyongyang, pomoc
19. KIM Kyong Il, Rimyongsu, pomocnik
20. PAK Sung Hyok, Sobaeksu, pomoc
21. AN Chol Hyok, Rimyongsu, napad
22. HONG Yong Jo, FK Rostov, napad
23. CHOE Kum Chol, April 25, napad

Ach , gdyby tylko zdyscyplinować piłkarzy Wybrzeża Kości Słoniowej i zmusić do takiej gry taktycznej, jak potrafią to zrobić w europejskich klubach, to zawodnicy mogliby pokusić się o zdobycie medalu.
To w tym zespole grają bracia Yaya i Kolo Toure (FC Barcelona i Manchester City), Zokara z Sevilli, Eboue z Arsenalu czy Kolo z Chelsea. Grał także Dider Drogba, tyle że w jednym z ostatnich sparingów doznał złamania ręki. Czy wystąpią w mundialu w Republice Południowej Afryki w chwili zamykania naszego dodatku, trudno było wyrokować. I tak jednak WKS ma wspaniałą linię obrony: Kolo Toure, Eboue, Boka (VFB Stuttgart), Meite (West Bromwich Albion). Jedno co ma złe i nieprzystające do reszty składu to bramkarz. Wśród podopiecznych Gorana Eriksonna nie ma zawodnika, który byłby pewnym punktem zespołu na tej pozycji. Boubacar Barry już cztery lata temu przyczynił się do odpadnięcia Wybrzeża Kości Słoniowej z mundialu w 2006 roku. Chociaż to fakt, wtedy Afrykańczycy mieli bardzo silną grupę, z Argentyną i Holandią jako faworytami.

Teraz selekcjoner ze Szwecji zarabia za prowadzenie reprezentacji WKS 2 miliony funtów rocznie. Jak na biedny kraj to astronomiczne pieniądze. Tyle że Szwed zapewnia, iż nie po to będzie prowadził WKS, by dorobić się fortuny. Tak naprawdę już ją ma, prowadził przecież reprezentację Anglii Manchester City.
- Nie zarabiam wcale tak dobrze - powiedział w jednym z wywiadów, tuż po objęciu posady, gdy do prasy przeniknęły wysokości sum przelewanych na jego konto. O ile wtedy, w lutym 2010 roku, mógł sobie pożartować, to teraz po kontuzji Drogby, raczej musi bardzo poważnie myśleć, co zrobić, jeśli podstawowego gracza Wybrzeża Kości Słoniowej zabraknie na boisku. Cały plan gry w ataku może ulec zmianie. A zmiennicy już nie są tak dobrzy.

Wybrzeże Kości Słoniowej
1. Boubacar Barry, Lokeren, bramkarz
2. Daniel Yeboah, ASEC Mimosas, bramkarz,
3. Aristide Zogbo, Maccabi, bramkarz
4. Brou Angoua, Valenciennes, obrońca
5. Arthur Boka, VfB Stuttgart, obrońca
6. Kolo Toure, Manchester City, obrońca
7. Siaka Tiene, Valenciennes, obrońca
8. Guy Demel, Hamburger SV, obrońca
9. Emmanuel Eboue, Arsenal, obrońca
10. Souleymane Bamba, Hibernian, obrońca
11. Steve Gohouri, Wigan, obrońca
12. Didier Zokora, Sevilla FC, pomocnik
13. Ismael Tiote, Twente Enschede, pomocnik
14. Jean Jacques Gosso, Monaco, pomocnik
15. Romaric, Sevilla FC, pomocnik
16. Emmanuel Kone, International, pomocnik
17. Yaya Toure, Barcelona, pomocnik
18. Seydou Doumbia, Young Boys Berno, napastnik
19. Kader Keita, Lyon, napastnik
20. Dindane, Portsmouth, napastnik
21. Gervinho, Lille, napastnik
22. Didier Drogba, Chelsea, napastnik
23. Salomon Kalou, Chelsea, napastnik

Z jednej strony to dla wszystkich jeden z faworytów mistrzostw w Republice Południowej Afryki. Bo ma Christiano Ronaldo z przodu, Pepe w defensywie i Deco w środku pola. Z drugiej reprezentacja z Półwyspu Iberyjskiego tak trochę wczołgała się do mistrzostw, dopiero po spotkaniach barażowych z Bośnią i Hercegowiną (oba mecze jednak wygrała po 1:0, 1:0). A na przekór faktom szkoleniowiec Carlos Queiroz robi dobrą minę do średniej gry i powtarza, że zespół sprawuje się coraz lepiej. Niosą tę jego drużynę jednak bardziej nazwiska i indywidualności niż przemyślana taktyka.

Może się jednak okazać, że dla Deco czy Carvalho mistrzostwa w RPA to ostatni turniej i ostatnia szansa na zdobycie medalu mistrzostw świata. W 2006 roku przegrali przecież mecz o brąz. Czy jednak w takim składzie, bez klasowego bramkarza uda się coś zdziałać?

Kibice stawiają po raz kolejny na brazylijskich Portugalczyków, graczy, którzy z Ameryki Południowej przyjechali do Portugalii i otrzymali miejscowe obywatelstwo. Np. Pepe, Deco czy Liesdon (zdobył w Sportingu Lizbona przez 7 lat 150 goli). Tylko czy urodzony asystent, jak mówią o szkoleniowcu kadry da radę jeszcze raz odmienić i zmusić do efektywnej gry zespół? Queiroz był asystentem Aleksa Fergussona w Manchesterze United (tam poznał geniusz Christiano Ronaldo) i Luiza Scolariego w kadrze Portugalii, prowadził też samodzielnie przez dziesięć miesięcy Real Madryt. A urodził się w Mozambiku, a więc bardzo blisko RPA. Zrobi wszystko, by zaistnieć na mistrzostwach. Jednak zbytnio zawierzył gwiazdom, których poziom nie gwarantuje, że Portugalia wejdzie na szczyt. Inna sprawa, że fanatyczni kibice raczej nie odpuściliby mu, gdyby przegonił ze składu gwiazdy i postawił na siłę drużyny. Tymczasem Ronaldo już dawno nie zdobył gola w ważnym meczu kadry.

Portugalia
1. Eduardo, Braga, bramkarz
2. Beto, FC Porto, bramkarz
3. Daniel Fernandes, Iraklis, bramkarz
4. Paulo Ferreira, Chelsea, obrońca
5. Rolando, FC Porto, obrońca
6. Ricardo Costa, Lille, obrońca
7. Duda, Malaga, obrońca
8. Ricardo Carvalho, Chelsea, obrońca
9. Bruno Alves, FC Porto, obrońca
10. Miguel, Valencia, obrońca
11. Fabio Coentrao, Benfica, obrońca
12. Pedro Mendes, Sporting Lisbona, pomocnik
13. Miguel Veloso, Sporting Lizbona, pomocnik
14. Pepe, Real Madryt, pomocnik
15. Raul Meireles, FC Porto, pomocnik
16. Nani, Manchester United, pomocnik
17. Deco, Chelsea Londyn, pomocnik
18. Cristiano Ronaldo, Real Madryt, napastnik
19. Liedson, Sporting Lisbona, napastnik
20. Danny, Zenit St. Petersburg, napastnik
21. Simao, Atletico Madryt, napastnik
22. Hugo Almeida, Werder Brema, napastnik
23. Tiago, Atletico Madryt, napastnik