Pierwsze pożary traw w Lęborku. Za to grozi kara

Wczoraj ktoś podpalił suchą trawę przy ulicy 9 Maja w Lęborku. - Pożar szybko udało się opanować - mówi Bogdan Madej z lęborskiej Państwowej Straży Pożarnej. - Aż strach pomyśleć, co będzie dalej.
Strażacy, którzy gaszą trawy oraz nieużytki, mogą być w każdej chwili nie tylko potrzebni, lecz wręcz niezbędni do ratowania życia ludzi podczas innych pożarów bądź wypadków. Konsekwencją podpalania traw, upraw i lasów może być nie tylko strata w ekosystemie, lecz również bardzo duże straty materialne, a nawet śmierć osób zagrożonych w innych zdarzeniach wymagających natychmiastowej interwencji strażaków.

Już od wielu lat przedwiośnie to okres, w którym wyraźnie wzrasta liczba pożarów łąk i nieużytków. Spowodowane jest to, niestety, wypalaniem traw i pozostałości roślinnych. Wśród wielu rolników panuje przekonanie, że spalenie trawy spowoduje szybszy i bujniejszy odrost młodej trawy, a tym samym przyniesie korzyści ekonomiczne.

- Nic bardziej błędnego - mówi Bogdan Madej. - Ziemia wyjaławia się, zahamowany zostaje bardzo pożyteczny, naturalny rozkład resztek roślinnych. Do atmosfery przedostaje się szereg związków chemicznych będących truciznami zarówno dla ludzi, jak i zwierząt. Podczas pożaru powstaje duże zadymienie, które jest szczególnie groźne dla osób przebywających w bezpośrednim sąsiedztwie miejsca zdarzenia, z uwagi na możliwość zaczadzenia. Powoduje ponadto zmniejszenie widoczności na drogach, co może prowadzić do powstania groźnych w skutkach kolizji i wypadków drogowych.

Wypalanie traw surowo zabronione. Za wypalanie traw grożą, oprócz kar nakładanych np. przez policję czy prokuraturę, także dotkliwe kary finansowe nakładane przez agencje rolne w postaci zmniejszenia od 5 do 25 proc., a w skrajnych przypadkach nawet odebrania należnej wysokości wszystkich rodzajów dopłat bezpośrednich za dany rok.

Pożary traw powodują również spustoszenie wśród flory i fauny. Niszczone są miejsca lęgowe wielu gatunków zwierząt gnieżdżących się na ziemi i w krzewach. Palą się również gniazda już zasiedlone, a zatem z jajeczkami lub pisklętami. Dym uniemożliwia pszczołom i trzmielom oblatywanie łąk. Owady giną w płomieniach, co powoduje zmniejszenie liczby zapylonych kwiatów, a w konsekwencji obniżenie plonów roślin.

Giną zwierzęta domowe, które przypadkowo znajdą się w zasięgu pożaru (tracą orientację w dymie, ulegają zaczadzeniu). Dotyczy to również dużych zwierząt leśnych, takich jak sarny, jelenie czy dziki. Płomienie niszczą miejsca bytowania zwierzyny łownej, m.in. bażantów, kuropatw, zajęcy, a nawet saren.
W płomieniach lub na skutek podwyższonej temperatury ginie wiele pożytecznych zwierząt kręgowych: płazy (żaby, ropuchy, jaszczurki), ssaki (krety ryjówki, jeże, zające, lisy, borsuki, kuny, drobne gryzonie i inne).

Przy wypalaniu giną mrówki. Jedna ich kolonia może zniszczyć do czterech milionów szkodliwych owadów rocznie.

Pożary

W 2012 roku jednostki strażaków gasiły 320 pożarów, z czego: 42 pożary nieużytków rolnych, pięć pożarów upraw rolnych, 10 pożarów stogów i stert, 24 pożary traw na terenach nierolniczych, osiem pożarów na terenach leśnych i w parkach, 89 pożarów powierzchniowych. Blisko 30 proc. pożarów jest wywołanych przez celowe podpalenie lub zaprószenie ognia.