Przekonałem się, dla kogo nie jest rządowy program "Czyste Powietrze"

W sumie jest prosty do wypełnienia, ale kiedy doszedłem do punktów finansowych, to okazało się, że nie jest dla mnie. Od lat staram się dbać o bliźniaka, w którym mieszkam. Dlatego już dawno kupiłem dobry piec gazowy, wymieniłem większość okien
na plastikowe i wstawiłem nowe drzwi wejściowe. Ponieważ z żoną przejęliśmy dom po wcześniejszych właścicielach, którzy oddali go do użytku w 1995 roku, postanowiliśmy, że wzorem sąsiadów pogrubimy jego ocieplenie i wymienimy dach na nowy.

Wydawało się, że inwestycja jest duża, bo ewentualny wydatek po konsultacji z fachowcami oszacowaliśmy na ok. 50 tys. zł. Szybko jednak okazało się, że przy pomocy tego programu nie kupimy nowego dachu, bo możemy wydać z niego pieniądze jedynie na jego ocieplenie lub zmiany konstrukcyjne, a tych nie mamy potrzeby robić. Poza tym okazało się, że twórcy wniosku podzielili koszty na kwalifikowane i niekwalifikowane. Te pierwsze w naszym przypadku dzięki jakiejś tajemniczej aplikacji zostały automatycznie oszacowane poniżej 4 tysięcy złotych.

Pani konsultantka z WFOŚ i GW w Gdańsku poinformowała mnie, że w takim razie nie mogę skorzystać z programu "Czyste Powietrze", bo można to zrobić tylko wtedy, gdy koszty kwalifikowane przekroczą 7 tys. zł. Wniosek jest zatem prosty: program skierowany jest do trzech typów ludzi: budujących się od początku, biedaków, którzy do tej pory w swoim domu nic nie robili, albo bogaczy, których stać na to, aby zapełnić dom wszystkich najnowszymi rozwiązaniami technicznymi. Średniacy muszą jak zwykle radzić sobie sami.