Stabilny i odporny na temperaturę

Tradycyjny komin najczęściej murujemy z cegły ceramicznej, z pustaków ceramicznych, bądź z cegły licowej i klinkierowej. Może być wykonany jako konstrukcja samonośna, czyli oddzielona od elementów nośnych budynku, może być także częścią ścian nośnych domu.

Komin, z racji swej funkcji, zawsze musi być stabilny, odporny na wysoką temperaturę, kwasy i pożar, a nade wszystko musi mieć dobry ciąg. Inaczej nie będzie spełniał swojego zadania.
Buduje się go jednak zawsze tak samo, niezależnie od tego, jakie przewody będą się w nim znajdowały - wentylacyjne, dymowe, spalinowe, czy wszystkie razem.
Właściwie zbudowany komin powinien mieć:

- fundament,
- trzon,
- wlot,
- czapkę kominową oraz
- obróbki blacharskie.

Stawianie komina zaczynamy od fundamentu, który możemy wymurować z kamieni lub cegieł pełnych, najczęściej jednak wykonuje się go ze zbrojonego betonu.
Fundament zwykle ma kształt prostopadłościanu o wysokości nie mniejszej niż 30 cm Długość i szerokość należy tak dobrać, aby fundament z każdej strony wystawał poza obrys komina przynajmniej 15 cm Bardzo ważne jest wykonanie odpowiedniej otuliny zbrojenia głównego - 5 cm, gdy warstwa podkładowa jest wykonana z betonu chudego klasy B 7,5, oraz 7 cm, gdy fundament nie ma izolacji.

Na takim solidnym fundamencie stawiamy trzon kominowy. Do jego murowania możemy użyć specjalnej zaprawy do cegły klinkierowej lub zaprawy cementowej.
Murując komin z cegły, musimy pamiętać, że minimalne wymiary przewodów powinny wynosić 14 x 14 cm, czyli 1/2 x 1/2 cegły plus spoiny. W zależności od przeznaczenia i wysokości przewodów, murowane są również kominy o większym przekroju, np. 14 x 20 cm (1/2 x 3/4 cegły plus spoiny), 20 x 27 cm (3/4 x 1 cegła plus spoiny), 20 x 20 cm.

Zaleca się, aby przewody miały kształt kwadratu lub prostokąta o stosunku boków 2:3. Murując przewody z cegieł, stosujemy zwykle wiązania pospolite. Powierzchnie przewodów powinny być gładkie, bez występów i wklęśnięć (łącznie ze spoinami), dlatego zaleca się murować je przy pomocy drewnianych lub stalowych szablonów. W przewodach, prowadzonych z odchyleniem od pionu, cegły trzeba układać prostopadle do odchylenia. Od strony zewnętrznej trzony kominowe powinny być spoinowane, rapowane lub tynkowane na całej swej wysokości, poza odcinkami przechodzącymi przez stropy ogniotrwałe.
Nie powinno się tynkować wewnętrznych powierzchni przewodów dymowych.

Przegrody pomiędzy przewodami powinny mieć grubość co najmniej 1/2 cegły, czyli 12 cm. Taka sama grubość ścianki musi być zachowana do lica muru wewnętrznego. Gdy przewody są prowadzone w zewnętrznych ścianach domu oraz tam, gdzie przechodzą przez poddasze nie ocieplone, zewnętrzne ściany komina należy pogrubić do 1 cegły (25 cm) lub zastosować dodatkowe ocieplenie, np. z wełny mineralnej o grubości 5 cm. Zaleca się również grupowanie przewodów dymowych i spalinowych razem z wentylacyjnymi. Pozwoli to zmniejszyć straty ciepła w kominie i zapewni lepszy ciąg.

Gdy komin jest wolno stojący, czyli stanowi konstrukcję samonośną, powinien być oddylatowany od stropu. Gdy jest fragmentem ściany nośnej, można na nim opierać belki stropowe (na ściance grubości 1/2 cegły), z tym że powinno to być poprzedzone obliczeniami statycznymi. Wychodząc z kominem ponad dach, musimy to zrobić na wysokość zapewniającą właściwy ciąg.
Tak więc na dachu o kącie nachylenia 12 stopni wylot komina powinien znajdować się co najmniej 60 cm ponad poziomem kalenicy budynku lub attyką, gdy dach jest zagłębiony

Jeżeli dach ma większy kąt nachylenia niż 12 stopni (i pokryty jest materiałami łatwopalnymi (strzecha, gont drewniany), wyloty przewodów powinny znajdować się minimum 60 cm powyżej poziomu kalenicy domu.
Jeżeli pokrycie dachu jest trudno palne lub niepalne (dachówka bitumiczna, blacha, dachówka ceramiczna), wyloty przewodów mogą się znajdować 30 cm ponad powierzchnią dachu. Pod warunkiem jednak, że odległość pozioma od obudowy komina do powierzchni dachu wynosi przynajmniej 1 m.

Na komin zakładamy czapę, która chroni go przed opadami atmosferycznymi. Najpierw na wierzchu komina układamy izolację z papy asfaltowej, a na niej czapę. Czapę najczęściej wykonuje się z betonu i zbroi stalowymi prętami o średnicy 6 mm. Nie można zapomnieć o pozostawieniu w czapie otworów wylotowych przewodów dymowych i spalinowych.
Aby poprawić ciąg komina, warto zamontować nasadę kominową. Do wyboru są blaszane lub betonowe. Na koniec montujemy obróbki blacharskie, które mają zapewnić szczelne połączenie z połacią dachu. Instaluje się je w miejscu przejścia komina przez połać.