Szczecin: Takiego wcześniaka w historii szpitala "Zdroje" jeszcze nie było [ZDJĘCIA, WIDEO]

- Śmiało mówię o cudzie, bo dzieci urodzone przed 23. tygodniem ciąży mają praktycznie zerowe szanse na to, że będą zdrowe. Nam się to udało – mówi dr n. med. Łukasz Tyszler, dyrektor SPS ZOZ „Zdroje”. - Dziękuję zespołowi naszego szpitala, bo to wymagało ogromnej pracy, wiedzy, cierpliwości i poświęcenia. Gratuluję mamie. Przecież urodzenie się takiego małego dziecka, to walka każdego dnia o jego życie.

Lilianna przyszła na świat w Gryfinie 13 lutego tego roku. Ważyła 450 g. i mierzyła zaledwie 27 cm. W trybie pilnym została przetransportowana specjalistyczną karetką neonatologiczną szpitala "Zdroje" na Oddział Patologii i Intensywnej Terapii Noworodka przy ul. Mącznej.

- Lilianna urodziła się siłami natury. Jak na tak maleńkie dziecko i tak była w dobrej formie. Otrzymała 5 punktów w skali Apgar – mówi dr n. med. Jacek Patalan, lekarz kierujący Oddziałem Noworodków, Patologii i Intensywnej Terapii Noworodka w szpitalu „Zdroje”. - Ta forma nie trwała jednak zbyt długo, bo już po kilkunastu minutach pojawiły się u niej zaburzenia oddychania, dziecko wymagało resuscytacji a w 25. minucie życia zostało zaintubowane i wentylowane aż do momentu przyjazdu naszego zespołu do szpitala, w którym przyszła na świat.

Dziewczynkę przewieziono do Zdrojów w 3 godzinie życia. Była w hipotermii - temperatura jej ciała wynosiła 34 stopnie Celsjusza. Przez kolejne trzy godziny była ogrzewana.

- Po przeprowadzeniu badań oceniliśmy dziecko na 22. tydzień ciąży. Wtedy pojawił się problem, bo zgodnie z rekomendacjami, u takich dzieci powinniśmy ograniczyć się tylko do opieki paliatywnej – zauważa dr Patalan. - Według statystyk 90 proc. tych dzieci umiera bardzo szybko. Te, które uda się uratować w 90 proc. mają bardzo poważne powikłania.

Rodzice mogą wtedy zdecydować. Czy chcą, by ratowano życie dziecka, co związane jest z dużym ryzykiem, czy otoczono je tylko opieką paliatywną. Specjaliści w Zdrojach robili co w ich mocy, by ratować dziewczynkę i czekali na decyzję mamy. Była stanowcza.

- Pani Magda cały czas wykazywała olbrzymi optymizm. Nawet, kiedy przekazywaliśmy złe informacje, wierzyła w nas i w swoje dziecko. To pomagało nam w leczeniu tego małego pacjenta - dodaje dr n. med. Jacek Patalan.- Dziś oddajemy jej dziecko zupełnie zdrowe.

- Po trzech miesiącach po raz pierwszy mogłam wziąć córkę na ręce, to był moment, kiedy naprawdę poczułam, że będzie dobrze. Pierwszy raz, kiedy ją zobaczyłam bardzo się bałam. Lekarz powiedział, że po czwartej dobie takie dzieci umierają. Każdy dzień był bardzo trudny. Przyjeżdżałam do szpitala autobusem i chyba wszyscy pasażerowie słyszeli jak płakałam. Wypłakiwałam się przed i po wizycie, żeby tutaj być uśmiechnięta i wspierać. Z każdym dniem nadzieja rosła – wyznaje pani Magdalena, mama Lilianny.

Tylko jedno na sto dzieci tak wcześnie urodzonych, udaje się uratować w takim stopniu, że ma ono szansę funkcjonować prawidłowo. To jest właśnie Lilianna.

Specjaliści ze szpitala „Zdroje” mają duże doświadczenie w leczeniu tak malutkich dzieci. Przyjmują rocznie ok. 20 – 30 noworodków o wadze poniżej 1 kilograma. Maleństw między 500 a 600 g zawsze pojawia się kilka w roku. Potrafią je leczyć, ale to prawda, że tak malutkie dziecko pojawiło się w placówce po raz pierwszy.

Liliana waży dziś 3,3 kg, mierzy 49 cm długości. Po 16 tygodniach hospitalizacji na oddziale, może pojechać do domu, do Gryfina i wreszcie poznać swojego starszego brata Dominika oraz dziadków, którzy z niecierpliwością na nią czekają.

Co zaskakuje, to fakt, że inne wcześniaki, większe od Lilianny mają wiele powikłań, a ta malutka pacjentka, poza retinopatią, którą można jeszcze pokonać, nie ma ich wcale. Nie musi przyjmować żadnych leków, tylko witaminy.

Kiedy się urodziła, jej skóra była bardzo delikatna, pozbawiona meszku, mazi. Każde dotknięcie pozostawiało ślad, zasinienie. Położono ją zatem na materacach sylikonowych, antyodleżynowych.

- Nie wiedzieliśmy jak zakładać wkłucia, by nie zrywać skóry. Zdecydowaliśmy się na cewniki centralne. Dzięki temu można było potem przez wiele dni nie dotykać dziecka – wspomina dr Jacek Patalan.

Dzięki temu też dziecko mogło dojrzewać w dobrych warunkach w inkubatorze. A ten też miał ogromne znaczenie, bo jego komora musiała nawilżać powietrze wokół dziecka do 95 proc. Lilianna leżała cały czas we mgle. Z inkubatora ciekła woda. Dziecko było przystosowane przecież do życia w środowisku wodnym.

Specjalny respirator – dedykowany dla najmniejszych noworodków pomagał jej oddychać. Wykonywano u niej 900 cykli oddechowych na minutę. Dorosły człowiek wykonuje 15 oddechów na minutę, ale pobiera przy jednym oddechu więcej powietrza.

- Lilianna była wentylowana 1 ml powietrza. Częste oddechy sprawiały, że dziecko drżało, podskakiwało. W płucach nie było woreczków oddechowych, pęcherzyków – wymienia doktor. - Dziś nie ma problemu z oddychaniem. Uniknęliśmy też martwiczego zapalenia jelit, które może prowadzić do resekcji fragmentu jelita. Dziewczynka otrzymywała pokarm mamy, była karmiona jak pisklę, po kropelce. Naszą dumą jest też fakt, że dziecko nie ma powikłań neurologicznych. Jesteśmy przekonani, że mózg jest prawidłowo zbudowany.

• Tak wygląda porodówka w Policach
• Zdjęcia z porodówki w Zdrojach
• Gdzie rodzić w Szczecinie? Przegląd porodówek. Część III Pomorzany [ZDJĘCIA]