Ten słupski budynek ma ponad 100 lat. Historia słupskiego Domu Towarowego na unikatowych zdjęciach

Czterokondygnacyjna, ze skierowaną na północny zachód fasadą i zaokrąglonymi ścianami szczytowymi. To część bogato zdobiona w porównaniu z tylną ścianą, skierowaną ku staremu centrum. Wygląd całości zadbany, nawet bardziej niż kiedyś. Dawane wspomnienia przywraca wnętrze tej budowli, wyposażonej w unikatowy zabytek techniki – windę osobową z początku XX wieku, wciąż czynną. Dzięki tej windzie - prócz jeszcze jednej towarowej i trzech klatek schodowych - ten dom na nowo przyciąga uwagę, ale już nie jako obiekt handlowy, lecz bankowy i turystyczna atrakcja.

Datę rozpoczęcia jej działalności pod nazwami „Dom Towarowy Gustav Zeeck” zapisano w roku 1910 lub 1911. Zaprojektowano go już w 1902 roku, ale rozpoczęcie budowy wymagało wyburzenia starych obiektów, znajdujących się min. w ciągu nieistniejących już średniowiecznych murów obronnych oraz przylegających do Nowej Bramy. Było wiele problemów z uzyskaniem przez inwestora praw własnościowych dotyczących gruntów pod budowę. Nie obyło się bez konfliktów i rozpraw sądowych.

II wojna światowa nie wyrządziła temu obiektowi wielkich szkód. Wznowił działalność handlową pod nazwą Dom Towarowy, następnie jako Powszechny Dom Towarowy, popularnie zwany pedetem. Ta nazwa przetrwała do dziś, chociaż z czasem oficjalnie była zamieniana na Dom Towarowy „Słowiniec”, a następne DT „Centrum”. Pod tą ostatnią nazwą przetrwał do 2005 roku, gdy stał się własnością gdańskiej firmy Inter Royal. W 2011 roku - w setną rocznicę pobudowania tego obiektu - nowy właściciel nadał mu nazwę „Złota Kamienica”. Utrwalono to szczerozłotymi dodatkami, umieszczonymi w folii zdobiącej odnowią elewację tej budowli. Ale pustostan jeszcze trwał latami.

Dzieje pedetu z sentymentem wspominają małoletni (w latach 50. i późniejszych) minionego wieku. Dla nich frajdą były przejażdżki wspomnianą windą, ale rodzice nie zawsze mieli na to czas, toteż szkraby się wymykały spod ich opieki. Windziarz był wyczulony na takie „gapowe”, trzeba było udawać, że jest się pod opieką kogoś nieznajomego a dorosłego. Poza tym windziarz miewał kłopoty z zatrzymywaniem windy na odpowiednim poziomie podłogi poszczególnych pięter. Nieraz musiał korygować ustawienia w dół lub w górę, co też rajcowało małolatów.

Od początku lat 70. pedet coraz częściej wpadał w obiektyw aparatu fotograficznego autora. Najpierw jako miejsce ekspozycji koncepcji przebudowy dworców PKP i PKS. Dziś można powiedzieć, że pół wieku mija i nic… Wiele ujęć obrazuje otoczenie pedetu z zakrętem w centrum miasta oraz bardzo ruchliwym i niebezpiecznym przejściem dla pieszych, na którym doszło do wielu nieszczęść. Z archiwum wydobyliśmy fotografie z czasów jeszcze dawniejszych. Jednak najwięcej zdjęć obrazuje pierwszy pokaz mody wiosennej i letniej, zorganizowany w 1992 roku na najwyższej kondygnacji pedetu, gdzie zaimprowizowano specjalny wybieg. W tym samum czasie w parterowych witrynach eksponowano małego fiata w wersji kabriolet jak główną nagrodę konkursu pn. „Pomóż przychodzącym na świat”, którego współorganizatorem był „Głos Pomorza”.