Weterynarz uratował psy przeznaczone na śmierć

- Kubuś i Sara mają po trzy lata. Są zdrowe, towarzyskie, może tylko Kubuś trochę wystraszony, bo Sara jest bardziej ufna i lgnie do ludzi - opowiada Renata Cieślik, szefowa Straży Ochrony Zwierząt w Słupsku. - W ubie­głym tygodniu zadzwo­nił do mnie weterynarz z gminy Damnica i poprosił o pomoc.

Powiedział, że z gminy przywieźli psiaki do uśpienia, bo ich właściciel zmarł. Ten pan nie miał rodziny. Wcześniej był palaczem w szkole i te psy zawsze mu towarzyszyły. Czekały, aż skończy pracę, bawiły się z dziećmi, były wesołe i towarzyskie, niegroźne.

- Taką usłyszałam historię, a doktor podał nawet imiona psów i powiedział, że nie ma sumienia ich uśpić i nie może, bo nie wolno usypiać zdrowych zwierząt. Serce się kroi, że ktoś w ogóle pomyślał, żeby uśpić te psy - mówi R. Cieślik.

Według Renaty Cieślik, problemem są finanse samorządów.

- Uśpienie z utylizacją to wydatek około dwustu pięćdziesięciu złotych, oddanie do schroniska kosztuje gmi­nę co najmniej cztery razy więcej, więc taniej jest uśpić
- argumentuje szefowa SOZ. - Są gminy, w których urzędnicy sami szukają nowych domów dla zwierząt. Na przy­kład w Bytowie czy Kę­picach. Do schroniska zwierzęta trafiają w ostateczności, nie mówiąc już o ich uśpie­niu.

Maria Boryła, inspektor do spraw gospodarki nieruchomościami w gminie Damni­ca, która ma w obowiązkach opiekę nad bezdomnymi zwierzętami, zaprzecza informacjom o chęci uśpienia psów.

- Dementuję tę plotkę - oświadcza. - Pan Jan, który pracował w szkole w Damnie, od dłuższego czasu leżał w szpitalu. Chyba nawet dwa miesiące. Jeden z mieszkańców przyszedł do nas i powiedział, że jest problem z psami, bo długo są same i nikt ich nie żywi. Trochę dokarmiali je sąsiedzi, ale psy zaczęły się robić agresywne. Postanowiliśmy je więc odłowić. Nie zawieźliśmy ich do weterynarza z zamiarem uśpienia, przecież ja o tym nie decyduję. Weterynarz dał je do Straży Ochrony Zwierząt.

Pani inspektor dodaje, że w tym roku gmina przeznaczyła 12 tysięcy złotych na opiekę nad zwierzętami.

- Oddaliśmy do schroniska już dziewięć psów i trzy koty. Po dziewięćset złotych za psa, po dwieście za kota. A ludzie najczęściej nam podrzucają niechciane zwierzęta, przyjeżdżają z nimi nawet ze Słupska - mówi Maria Boryła. - Urzędnicy sami znajdują dla nich domy. W wakacje ktoś podrzucił cztery szczeniaki. Ja wzięłam, koleżanka. Nawet śmiejemy się, że dostałyśmy na to dodatek służbowy w postaci psa.

Jednak zdaniem szefowej SOZ historia Sary i Kubusia to przykład oszczędności gmin.

- To po co zanieśli psy do weterynarza, a nie do schroniska, a doktor z kolei zadzwonił do nas. Przecież SOZ nie ma umowy z gminą - argumentuje Renata Cieślik. - Samorządy przeznaczyły niewiele na opiekę nad bezdomnymi zwierzę­tami, a z kolei schroniska żądają wygórowanych kwot. Kończy się rok, kończą się pieniądze.

Ustawa zobowiązuje gmi­ny do zapewnienia schronie­nia bezdomnym zwierzę­tom.
Wszystkie schroniska w Polsce pobierają od samorządów opłaty - albo jednorazową za przyjęcia psa (w Słupsku to około tysiąca złotych), albo comiesięczną, na przykład 180 złotych plus dodatkowo za koszty leczenia do końca życia zwierzęcia.