Dodatkowa przyjemność

Monika KICZKAJŁO: Przede wszystkim po wiedzy, którą posiada. Każdy przewodnik powinien dużo wiedzieć o terenach, które odwiedza z wycieczkami. Turyści są wymagający i dociekliwi. Chcą wiedzieć jak najwięcej o miejscach, w których byli. Sama wiedza nie wystarczy. Dobry przewodnik umie zainteresować słuchaczy swoją opowieścią. Istotny jest sposób, a w jaki się opowiada. Trzeba umieć mówić tak, aby turysta chciał słuchać. Jeśli mu się spodoba, powróci do tego miejsca, albo zachęci do przyjazdu inne osoby.
Trzeba też mieć odpowiednie podejście do ludzi, choćby po to, aby zachować dyscyplinę. Bardzo ważne jest pedagogiczne podejście. Dobrze, jeśli przewodnicy na co dzień mają kontakt z większymi grupami, na przykład są nauczycielami. Warto też znać języki obce, ponieważ na Podlasie coraz częściej przyjeżdżają turyści zagraniczni.

- Podstawą jest uczestnictwo w kursie organizowanym przez Polskie Towarzystwo Turystyki Krajoznawczej. Zajęcia odbywają się również w Białymstoku. Kurs trwa rok. Na jego zakończenie odbywają się egzaminy przed komisją z urzędu wojewódzkiego. Jeżeli zda się je pomyślnie, otrzymuje się licencję przewodnika terenowego, która daje uprawnienia do wykonywania tego zajęcia. Na kursie dowiedziałam się wiele o historii naszego regionu, jego atrakcjach turystycznych oraz popularnych szlakach. Poznałam architekturę oraz elementy historii sztuki. Dzięki tej wiedzy łatwiej opowiadać mi o zabytkach.
Poznałam także biografie znanych osób żyjących w naszym województwie. Dużą uwagę organizatorzy zwracali na wiadomości z kultury, ponieważ Podlasie jest - jak wiadomo - mozaiką różnych kultur i narodowości.
Nie można spocząć na wiedzy z kursu. Trzeba ją ciągle aktualizować i poszerzać. Warto jak najwięcej czytać. Można też samemu szukać informacji bezpośrednio u ludzi, którzy od lat żyją w miejscach odwiedzanych z wycieczkami. Bardzo przydatna jest także znajomość legend i podań. One najbardziej interesują turystów, szczególnie lubią je dzieci.

- Przewodnik musi spotkać się z wycieczką w umówionym miejscu. Potem wstępuje w rolę prowadzącego, działając według wcześniej ustalonego programu. Najważniejsze, aby oprowadzanie nie było nudne. Dlatego wiele zależy także od inwencji i fantazji takiej osoby.
Większość przewodników współpracuje z biurami podróży lub innymi instytucjami zajmującymi się turystyką. Nie ma jednak takiego obowiązku. Przewodnik może założyć własną działalność gospodarczą, na przykład biuro usług turystycznych. Wtedy pracuje na własny rachunek.

- To raczej zajęcie dodatkowe i tak podchodzi do tego większość osób. To bardziej hobby niż praca. Dla studentów czy nauczycieli może być to przyjemny sposób spędzania wolnego czasu. Tym przyjemniejszy, że przy okazji daje trochę korzyści. Można uzyskać z tego całkiem niezłe pieniądze - wszystko zależy od tego, ile czasu się na to poświęca.
Polecam to osobom, które lubią kontakt z ludźmi, przebywanie na świeżym powietrzu i chcą nabyć nowe umiejętności. Przede wszystkim trzeba lubić to, co się robi - bez tego nikt nie będzie dobrym przewodnikiem. Osoby, która tego nie mają pasji, wcześniej czy późnej rezygnują.

- Na pewno, ponieważ w kraju i za granicą jest coraz większe zainteresowanie naszym regionem. Rozwija się promocja Podlasia, dzięki czemu kwitnie agroturystyka i przyjeżdża do nas coraz więcej turystów. Mamy w naszym województwie piękną niepowtarzalną przyrodę. Aby zobaczyć niektóre rzadkie gatunki ptaków, przyjeżdżają do nas ornitolodzy nawet z Niemiec. Mamy też inne atrakcje. Możemy pokazać obrzędy i zabytki mniejszości tatarskiej. Skarbem na skalę światową jest Puszcza Białowieska. Zawsze będzie przyciągała turystów. Jestem przekonana, że wiele osób mogłoby zająć się oprowadzaniem wycieczek - i nieźle na tym dorobić.
Rozmawiał
Sylwester SACHARCZUK