Paradoksalnie może to właśnie jego "antygwiazdorstwo" pozwoliło mu przez tyle lat utrzymać zespół. Dziś już czuje się na tyle pewnie, że stać go na to, by nazwać płytę "Nienawidzę rock'n'rolla". Guzik prawda, ale brzmi intrygująco.
W rzeczywistości ta płyta to najprawdziwszy rock'n'roll. Wyraźnie nawiązujący do początków zespołu, o czym świadczy choćby zaproszenie muzyków, którzy niegdyś w nim grali. Żywiołowy, gitarowy, prosty i szczery. W swej wymowie czasami dość gorzki i ponury, ale w końcu Muniek nigdy nie należał do tych, co śpiewają o barwnych kwiatkach na łące i spacerkach za rączkę w letnią noc.
Najprawdziwszy - to nie oznacza chemicznie czysty. Bo pojawiają się tu elementy muzyki funk ("Czarnuch"), ska ("Mr President") czy reggae ("Tylko miłość"). W niczym nie zmienia to "rock'n'rollowości" tej płyty. Tyle, że nie jest to, rzecz jasna, rock tak toporny i siermiężny, jak 20 lat temu. Nie może taki być. Dziś T Love to grupa, która potrafi sprzedać swój przekaz w sposób profesjonalny. Na szczęście istota tej muzyki pozostała ta sama. Czuje się, że chłopcy nie robią jej na siłę. W przeciwnym wypadku nie miałoby to sensu.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
