Ogórek na odchudzanie i prawidłowe trawienie

Bez ogórka trudno sobie wyobrazić polską kuchnię.

Najczęściej do różnych po­traw dodajemy ogórek kiszony. Nie wyobrażamy sobie bez niego zrazów, jest smakowity choćby do golonki czy kiełbasy z grilla. Dodany do kawałka mięsa i ziemniaków to najprostsza surówka na obiad.

Ogórek jest fantastycznym warzywem dla tych wszystkich, którzy postanowili pozbyć się paru zbędnych kilogramów. Bo ma szczególnie mało kalorii - 100 g ogórka to jedyne 12 kcal, zatem na­wet osoby na diecie mogą jeść ogórki do woli.

Należy także pamiętać, że ogórek zawiera bardzo dużo wody, co sprawia, że jest idealnym sposobem na ugasze­nie pragnienia w upalne dni. Poza tym ogórki mają właściwości moczopędne, pomagają więc usunąć toksyny z ludzkiego organizmu. A co dla kobiet szczególnie ważne i pożądane - idealnie nadaje się na maseczkę.

Kto powinien szczególnie dużo ogórków dodać do swo­jej diety?

- osoby z chorobami dróg moczowych, bo ogórki mają moczopędne działanie,

- osoby, u których występuje opuchlizna wywołana przez schorzenia układu krążenia (ale uwaga: niesolone, bo sól zatrzymuje wodę w organizmie),

- osoby chore na cukrzyce - też dlatego, że to warzywo moczopędne,

- osoby cierpiące na choro­by nerek,

- osoby, które cierpią na zarobaczenie (polecane są dla nich szczególnie pestki z ogórków),

- osoby, które mają proble­my z cerą (zmarszczki staną się mniej widoczne, skóra nieco się rozjaśnia,
cera sucha zostanie skutecznie nawilżona, cera tłusta lub mieszana zostanie oczy­szczona),

- osoby, które mają problem z trądzikiem.

Okazuje się także, że kwaszone ogórki są szczególnie dla nas korzystne, bo mają nie tylko niecodzienne walory smakowe, ale także sporo w nich składników mineralnych i witamin. A co najważniejsze - kiszone ogór­ki sprzyjają lepszemu przyswajaniu potraw. Są silnym czynnikiem wywołującym wydzielanie soków żołądkowych. I pewnie dlatego tak chętnie jemy je razem z tłustą golonką.

O dziwo, kwaśne ogórki - solone, a nie marynowane w occie - wcale nie są tak popularne na świecie, jak u nas. Jakiś czas temu odwiedził mnie Koreańczyk, którego poczęstowałam zupą ogórkową (zresztą robioną na sposób wileński, czyli z cynaderkami - przepis w ram­ce), który nie mógł wyjść z podziwu, w jaki sposób my podchodzimy do zielonego surowego warzywa i do tego robimy jeszcze z tego zupę. Zjadł cztery talerze ogórko­wej i poprosił o przepis dla żony.

Bo w Polsce kiszenie ogór­ków to niemal tradycja. Zwy­kle zabieramy się do tego późnym latem i wczesną jesienią, dlatego radzę przechować ten artykuł do tego czasu. W połowie lipca bowiem - choć już na straganach i w ogródkach możemy takie małe ogórki dostać - wolimy robić je na tzw. sposób małosolny. Wystarczy do garnka lub słoika wlać ciepłą (nie gorącą!) wodę zmieszaną z solą.

Wkładamy ogórki (jeśli chcemy, aby szybciej doszły, obcinamy im końcówki) i przykrywamy je sporą porcją kopru z liśćmi chrzanu. Niektórzy do tej solonej wody dodają lekko starty chrzan, kawałki czosnku, a nawet papryczki chilli, aby warzywo nie tylko przeszło aromatem czy smakiem, ale dodatkowo, aby ogórki pozostały jędrne. Są idealne na podjadanie (bo przecież nie tuczą), a także jako jeden ze składników surówek. I można je jeść już następnego dnia. Jeśli poleżą w garnku lub słoiku dłużej, z małosolnych zrobią się kiszone.

Ale uwaga - nie łączcie w sałatce ogórków z pomidorami. To niekorzystne połączenie. Dlaczego? Bowiem ogórek zawiera enzym askorbinowy, który niszczy witaminę C. Jeśli zjesz ogórka z pomidorem, to zniszczysz witaminę C, w którą bogaty jest właśnie pomidor. Pojedyncze spożycie takiego zestawu nie spowoduje schorzenia, ale stosowanie takiej diety przez kilka tygodni już jest zagrożeniem.

Najlepszym połączeniem dla ogórka jest zestaw z cebulką i koprem. Ale nade wszystko najzdrowszy jest kiszony zjedzony w samotności (bez żadnych innych warzyw).

Ogórek ma długą historię

Ogórki są znane od 5000 lat, a o szklarnianej uprawie i kiszeniu w beczkach wiedzieli już starożytni Rzymianie. W Polsce ogórki uprawia się od blisko 400 lat.

Prawdopodobnie krajem rodzinnym ogórka są Indie, gdzie do dziś spotyka się jeden z jego dzikich gatun­ków. Pierwsze doniesienia o uprawie ogórka pochodzą właśnie z tego regionu. Jedna z hinduskich legend mówi, że nazwa ogórka pochodzi od imienia legendarnego indyjskiego księcia, mającego jakoby 60 tysięcy dzieci. Jest to związane z dużą liczbą ziaren w ogórku i z obfitością przynoszonych przez to warzywo płodów.

Jak najlepiej kisić ogórki

Każda gospodyni ma swój ulubiony i sprawdzony przez lata przepis. Jeśli nigdy nie robiłaś kiszonych ogórków, na pierwszy raz umów się z mamą, ciocią, babcią, sąsiadką i patrz im na ręce. Takie babcine ogórki są najlepsze, ale zwykle powstają bez przepisu - raczej na wyczucie.

Świeże ogórki należy ułożyć w słoikach, przekładając liściem wiśniowym i zielonym koprem, czosnkiem, gorczycą, czasami można dołożyć liście dębowe. Można sól wsypać do słoika na ogórki albo posolić wodę, którą później poleje się warzywa. Do słoika można włożyć też kawałki chrzanu, a następnie zalewą z solą (albo lekko ciepłą wodą) zalać ogórki i zakręcić słoiki.

Proporcje na zalewę (według uznania): 2 łyżki soli na 1 litr wody. Zalewę szykuje się z gorącej wody (sól lepiej się w niej rozpuszcza) i odstawia do przestudzenia.