Strażak z rodzinnymi tradycjami

- Od kiedy pracuje pan w straży pożarnej?
- Od 1987 roku. Od szkoły podstawowej działałem w Ochotniczej Straży Pożarnej w Ugoszczy. Mam rodzinne strażackie tradycje. Ojciec był naczelnikiem OSP, brat jest teraz czynnym ochotnikiem.
- Dlaczego został pan strażakiem?
- W domu rodzinnym wpajano mi, że w życiu bardzo ważna jest pomoc bliźniemu. Zawód strażaka jest tego ucieleśnieniem. Zawsze czuję dużą satysfakcję, jak mogę pomóc innym ludziom.
- Strażak często ryzykuje własnym życiem. Nie myśli pan o tym ?
- Czasami myślę. To normalne. Ryzyko wpisane jest w ten zawód. Każdy strażak o tym wie.
- Pamięta pan trudne sytuacje?
- O wielu akcjach można by tak powiedzieć. Uczestniczyłem w akcji powodziowej we Wrocławiu i Sandomierzu. Wiele razy musiałem nurkować, aby ratować ludzi. To zawsze duże ryzyko. W straży jest tak, że zawsze liczymy na pomoc kolegi ratownika. Asekurujemy się wzajemnie. Dlatego tak ważne jest zaufanie.
- Zapamiętam pan jakąś szczególną akcję?
- Pamiętam jak zimą razem z Witkiem Paszylkiem jechaliśmy samochodem terenowym do rodzącej kobiety w Rokitkach. Wzięliśmy ze sobą lekarza i położną. Wszystkie drogi były zasypane. Jechaliśmy polami. Udało nam się dotrzeć na czas. Dwa lata po tym zdarzeniu ponownie byliśmy w tym samym domu. Tym razem paliła się stodoła. Ogień w niej zaprószyło dziecko, które wtedy zimą przyszło na świat. Jego matka zasłabła, myśląc że dziecku coś się stało. Reanimowaliśmy ją. Udało się. To taki dziwny zbieg okoliczności.