Strażacy znad Słupi

Najbardziej znana słupską jednostką straży pożarnej jest Jednostka Ratowniczo-Gaśnicza nr 1 przy ul. Rynek Rybacki 1 (nad Słupią). Stan osobowy jednostki wynosi 12 osób. Jednostka oprócz typowych działań ratowniczo-gaśniczych jest wyspecjalizowana w prowadzeniu działań z zakresu ratownictwa chemicznego, wysokościowego, technicznego. Budynki przy Słupi są od początku siedzibą straży pożarnej. Powstały w okresie międzywojennym. Po wojnie strażacy zaczęli pracować w tym miejscu od 1945 roku. Obecnie w JRG 1 pracuje 62 strażaków, którzy mają do dyspozycji 8 wozów bojowych.
Druga siedziba słupskiej straży pożarnej mieści się przy ul. Towarowej (na Zatorzu). Znajduje się w niej Jednostka Ratowniczo-Gaśnicza nr 2. Teren działania JRG 2 obejmuje obszar powiatu ziemskiego słupskiego i grodzkiego słupskiego. Ze względów taktycznych w pierwszym rzucie JRG 2 jest kierowana do działań na teren miasta Słupska i gminy Słupsk (część zachodnia od torów kolejowych) miasta i gminy Kępice oraz gminy Kobylnica. Jednostka powstała na bazie Zakładowej Straży Pożarnej Polskich Kolei Państwowych. Minimalny stan osobowy zmiany służbowej wynosi 6 osób. Budynki oddano do użytku 1 maja 1957 roku. Niewielu słupszczan wie, że dokumentacja budowy strażnicy obejmowała również budowę tunelu od strony torów bocznicy przy ul. Towarowej. Tunelu ostatecznie nie wybudowano, bo zabrakło na to pieniędzy. W obecnym kształcie JRG 2 zaczęła działać od kwietnia 1995 r. Wówczas jednostkę strażacką należącą do PKP przejmuje Państwowa Straż Pożarna. Dzisiaj w JRG 2 pracuje 34 strażaków, którzy dysponują 5 wozami bojowymi.
Trzecią jednostką słupskiej straży pożarnej jest komenda miejska, czyli dowództwo sprawujące nadzór nad działaniem wszystkich jednostek. Pracuje w niej 19 strażaków.
Pierwsi słupscy strażacy
Według ustaleń badaczy dziejów słupskiej straży pożarnej (m.in. Zenona Kapiszki) pierwsze jednostki strażackie powstawały w w Słupsku w XIX wieku. W 1809 r. została powołana Komisja Bezpieczeństwa Ogniowego. W latach 1815-1829 i 1835-1881 wydano szereg przepisów dotyczących ulepszenia ładu przeciwpożarowego. Dostrzegano zagrożenia wynikające z przestarzałej konstrukcji budynków. W latach 1841-1876 wydano zarządzenia mające na celu wyeliminowanie drewnianych kominów, a w latach od 1865 do 1871 zarządzenia kierowano do właścicieli budynków krytych strzechą. Dążono do ulepszania i zwiększania ilości posiadanego sprzętu jak węże, wiadra, beczki, itp. W Archiwum Państwowym w Słupsku zachowały się dokumenty z lat od 1841 do 1848 dotyczące nabycia sprzętu przeciwpożarowego. W słupskim archiwum zachowały się dokumenty z lat od 1865 do 1871 dotyczące zakładania Ochotniczej Straży Pożarnej i kompletowania do niej załogi. W tym samym okresie powstawały również straże zawodowe.