Kristina nie może opanować płaczu: Moja mama jest w schronie. Rosjanie kazali się słuchać, wtedy nie zabiją...

Kristinę i Jakuba spotkałam na pl. Zwycięstwa przed manifestacją "Solidarni z Ukrainą". Kristina otulona ukraińską flagą, wtulona w ramię swojego chłopaka, zadumana słuchała ukraińskich pieśni, które płynęły z głośników. Miała oczy mokre od łez...

- Tam jest moja mama. Nie wiem czy ją jeszcze zobaczę... Mieszka na południu Ukrainy, 20 km od granicy z Krymem... - Kristinie trudno jest mówić, nie może opanować płaczu...

- Moja dziewczyna strasznie przeżywa to, co się dzieje w jej rodzinnym kraju. Jej mama musiała opuścić mieszkanie, w którym mieszka. Całą ludność cywilną wysłano do schronów i piwnic. Mają być grzeczni i maja słuchać poleceń żołnierzy rosyjskich - mówi Jakub.

Na Ukrainie jest mama i siostra Kristiny.

- Siostra zdążyła wyjechać z naszego miasta, jest w Winnicy, też na Ukrainie, ale tam jest bezpieczniej, jeszcze nie ma tam Rosjan - szlocha Kristina. - Mama nie wyjechała, nie wierzyła w tę wojnę. Groźby słyszeliśmy od dawna, ale nikt nie wierzył, że wojna wybuchnie, że Putin zaatakuje, że strzelać będą do ludzi... Mama jest przerażona. Rozmawiałam z nią dzisiaj przez telefon. Właśnie dzisiaj rosyjskie wojska wtargnęły do schronu, w którym była. Powiedzieli, że nie chcą ich zabijać, ale mają się nie sprzeciwiać.

Drogi ucieczki nie ma.

- Lotniska są zbombardowane, drogi zniszczone, nie ma możliwości żadnego transportu - mówi Jakub.

Kto mógł, wcześniej wyjechał.

- Wszyscy uciekają na zachód, każdy, kto ma taką możliwość, gorzej, jak ktoś nie ma możliwości - mówi Jakub. - Tam naprawdę nikt nie wierzył, że wojna wybuchnie naprawdę. Przecież mamy XXI wiek. Najgorsze, że my nic nie możemy zrobić, nie mamy jak pomóc. Czekamy, jak zareaguje Zachód, co zrobi...