Leszek Kułakowski w muzycznym Kosmosie. Światowa premiera utworu słupskiego kompozytora

Czteroczęściowa suita Leszka Kułakowskiego nosi tytuł „Dialogues for an Improvising Piano and String Orchestra”, czyli "Dialogi na improwizujący fortepian i orkiestrę smyczkową". Przy fortepianie zasiadł kompozytor, a towarzyszyli mu: Piotr Kułakowski (kontrabas), Tomasz Sowiński (perkusja), orkiestra smyczkowa złożona ze słupskich filharmoników pod batutą Rubena Silvy.
- Jest to dzieło energetyczne, pulsujące rytmami i mieniące się kolorami - zapowiadał Leszek Kułakowski. I już wiemy, że słowa dotrzymał.

W I części suity pt. „Taniec Arlequina” fortepian zagrał rolę psocącego Arlekina, do którego zabawy włączały się smyczki. Było żywiołowo, energicznie, ciekawie.

II część „The Streets of New Orlean” zawiodła nas do mekki jazzu. Usłyszeliśmy blues, dixiland i... radosny gwar uliczny wykonany nie tylko instrumentalnie, ale i przez rozradowanych nową rolą rozgadanych nagle za pulpitami filharmoników. Bardzo dobry pomysł!

W części III, w balladzie „Red Ice”, zadumać się mogliśmy nad topniejącymi lodami Arktyki i Antarktydy, a spadanie ich krwawych kropli naprawdę można było usłyszeć.

Najbardziej podobała się publiczności część IV pt. „Unidentifield, Moving Object on the Horizon”. UFO pojawiało się i znikało nad światem, na którym toczyło się życie. Muzyka porywająca, hipnotyzująca, napełniająca słuchaczy energią.

Sutia Kułakowskiego to, jak można zorientować się już po tytułach, muzyka programowa, czyli sugerująca słuchaczom konkretne obrazy, sytuacje, zdarzenia, miejsca. I to się sprawdza, kompozytor nie wodzi nas na manowce, wskazując jakieś kierunki, też podąża ich śladem. Wszystko w tym utworze gra: myśl, faktura dźwięków, rytmy, instrumentacja. Spójność i konsekwencja, a poza tym skłonność do tworzenia dobrze wpadających w ucho melodii - wszystko to sprawia, że wsłuchanie się w dialogi muzyczne Kułakowskiego daje słuchaczom olbrzymią przyjemność.