Ludzkie szczątki i tajemnicze ściany pod kościołem Mariackim

Słupska Delegatura Biura Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Zabytków zleciło badania archeologiczne przy kościele, bo podczas prac przy zabezpieczaniu fundamentów w wykopach natrafiono na relikty średniowie­cznej architektury, zdaniem historyków mogące pomóc wyjaśnić okoliczności powstania tej największej niegdyś słupskiej świątyni.

Poprowadził je archeolog Aleksander Kwapiński z Gdań­ska, który właśnie zakończył pierwszy etap prac. Wczoraj nie potrafił nam jeszcze powiedzieć, na jaki konkretnie okres datuje znaleziska.

- To, co niektórzy określali jako sklepienie krypty, w rzeczywistości jest łękiem w fundamencie. To typowe rozwiązanie konstrukcyjne, stosowane od średniowiecza do współczesności. A w wykopach nie było żadnych zabytków. Tylko fragmenty cegieł, od gotyckich po nowożytne, wytworzone seryjnie, najpewniej w połowie XIX wieku oraz trochę wcześniej już przemieszanych ludzkich kości. Kości zabrał ksiądz proboszcz, aby pochować je z szacunkiem jako doczesne szczątki zmarłych ludzi - powiedział nam we czwartek Kwapiński.

Wyjaśnił, że teraz analizuje odkopany materiał i ponownie pojawi się w Słu­psku pod koniec miesiąca.

Ustalenia Kwapińskiego będą miały ważne znaczenie dla historyków zajmujących się historią Słupska. Z miejscem, na którym stoi obecnie kościół Mariacki, kojarzone są średniowieczne przekazy o tajemniczym kościele św. Maurycego. Jego istnienie w Słupsku datowane jest na XIII i na początek XIV wieku.

- Istnieje przypuszczenie, że ten kościół został następnie rozbudowany i w okresie panowania krzyżackiego w Słupsku w latach 1329-1341 przekształcony w kościół Najświętszej Marii Panny, patronki Krzyżaków. On pojawia się w źródłach dopiero po panowaniu krzyżackim, już jako w pełni działająca świątynia - mówił nam w momencie rozpoczęcia ba­dań doktor Bronisław No­wak, historyk z Akademii Pomorskiej w Słupsku.

Ludzkie szczątki, których wybrano z wykopów tyle, że mogły wypełnić aż kilka standardowych plastikowych toreb, to z kolei pozostałości mieszkańców miasta, których od średniowiecza aż po koniec XVIII wieku pochowano na okalającym kościół cmentarzu.